ارتقاء بهره وری انرژی با رویکرد تکنیک بازرسی بر مبنای ریسک در صنعت نفت

در این مقاله به بررسی ارتقاء بهره وری انرژی با استفاده از تکنیک بازرسی بر مبنای ریسک در صنعت نفت پرداخته شده است. بازرسی بر مبنای ریسک از اوایل دهه 09 جهت پاسخ به نیاز صنایع نفت، گاز و پتروشیمی برای مدیریت ریسک و اولویت بندی تجهیزات بر اساس میزان ریسک توسعه یافت. بازرسی بر مبنای ریسک یک روش نوین در مدیریت بازرسی بوده و از ارزیابی ریسک به منظور برنامه ریزی، توجیه و تفسیر نتایج حاصل از بازرسی، آزمایش و پایش استفاده می نماید. در این روش بر خلاف روشهای سنتی بازرسی، فاصله زمانی ثابتی تعریف نمی گردد بلکه برای هر دستگاه، فاصله زمانی و روش بازرسی مشخصی تعیین می شود. با استفاده از بازرسی بر مبنای ریسک، ضمن اجتناب از بازرسی های مکرر، می توان امکانات و توانمندیهای بازرسی را بر روی دستگاههایی با ریسک بالاتر متمرکز نمود. امروزه در دنیا در شرکت های بزرگ نفتی از روش های کیفی بازرسی بر مبنای ریسک مطابق با استانداردAPI 580 برای ارزیابی اولیه ریسک، تجهیزات با ریسک بالا را مشخص کرده و سپس با استفاده از روش بازرسی بر مبنای ریسک کمی مطابق با استانداردAPI 581 تجهیزات با ریسک بالا را مورد ارزیابی قرار می دهند. عمدتا پیاده سازی روش کمی در سازمان ها در مراحل اولیه استقرار بازرسی بر مبنای ریسک بسیار دشوار می باشد،بدین دلیل برای تسهیل شروع استقرار آن در یک مجموعه از روش کیفی استفاده می شود و پس از آن برای توسعه روش می توان از روش کمی مطابق با استانداردAPI 581بهره گرفت. در این مقاله فرایند بازرسی بر مبنای ریسک به روش کیفی در بخش بالادستی صنعت نفت جهت ارتقاء بهره وری تجهیزات بررسی شده و ماتریس ریسک آن ترسیم شده است، بهگونهای که تجهیزات موجود در این بخش در سه ناحیه ریسک بالا، ریسک متوسط و ریسک کم، قرار گرفتند. مسلماً برای هر تجهیزی که در هر کدام از نواحی ریسک قرار بگیرد، سیاست نگهداری و تعمیرات خاصی قابل اجرا خواهد بود

کلیدواژه ها:

ارتقاء بهره وری ، بازرسی بر مبنای ریسک ، نگهداری و تعمیرات