جایگاه عفاف و حجاب در شاهنامه حکیم ابوالقام فردوسی

  • سال انتشار: 1393
  • محل انتشار: اولین همایش ملی فرهنگ عفاف و حجاب
  • کد COI اختصاصی: HIJABC01_092
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 1188
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

لاله لقابی

واحد بندرگز، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرگز، ایران

چکیده

حفظ حجاب و عفاف یک دستور اسلامی است که مورد تأکید ادیان پیش از اسلام نیز بوده است و می توان آن را به مثابه تدبیری دانست که زن برای گرانبها کردن خود و حفظ موقعیت خود در برابر مرد به کار می برد. (مطهری، 63:1379) قرآن کریم هنگام سخن در باره حجاب می فرماید: حجاب، احترام به زن است که نامحرمان او را از دید حیوانی ننگرند. (سوره احزاب، آیه 59) و نیز در خصوص عفاف رفتار دختران شعیب در مقابل موسی را به عنوان نمونه ای برای تعالی و پاکسازی جامعه برمی شمارد. (سوره قصص، ایه 25) برخی از احکام و اوصاف مربوط به زنان مانند لزوم رعایت حجاب و عفاف طی قرون و اعصار هرگز دگرگون نمی شود. (جوادی آملی، 35:1383). با کندوکاو در تاریخ ایران باستان، چنین به دست می آید که زنان ایرانی از دیرباز حجاب و اخلاق نیکو و پاکدامنیشان زبانزد بوده است و هم راستا با پژوهش های تاریخی، توجه به ادبیات کهن به عنوان آینه تمام نمایی از اجتماع این موضوع را به خوبی منعکس می کند. قصه ها و افسانه های هر منطقه نموداری از اعتقادات و آداب و رسوم مردم آن منطقه است. (ارسن، 133:1390) در این میان شاهنامه فردوسی بلندترین منظومه حماسی و ملی ما ایرانیان است که به دلیل توجه به فضائل اخلاقی در میان متن های حماسی جهان، جایگاهی رفیع یافته است. فردوسی آگاهانه با پیوند دادن داستان زندگی و مرگ چهلوانان، پیشینه ی پرافتخار فرهنگی ایران را به تصویر کشیده است. پژوهش حاضر برآن است که جایگاه «حجاب و عفاف» را در دفتر شعر استاد بی بدیل حماسه سرا که مهمترین سند ارزشمند زبان فارسی و فرهنگ و تمدن کهن ایران زمین است، تبیین نماید.

کلیدواژه ها

عفاف، حجاب، زن، فردوسی، شاهنامه

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.