مجید سیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی ارومیه، ارومیه
آرش افغان - استادیار، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی ارومیه، ارومیه

پلیمرهای رسانا گروهی از پلیمرها هستند که دارای رسانایی الکتریکی می باشند و در بین آن ها پلی انیلین بسیار مورد توجه قرار گرفته که به طور وسیعی در ساختن مواد محافظ الکترومغناطیس، پوشش های مقاوم خوردگی، مواد آنتی استاتیک، الکترودهای انتخابی، نمایشگرها، سنسورها و ریزموج ها و غیره استفاده می شوند که نشان دهنده پتانسیل فراوان این پلیمرها در زمینه های مختلف می باشد. از طرفی چگونگی سنتز پلی آنیلین که همزمان دارای حل پذیری خوب، استحکام و ثبات حرارتی بالا باشد هنوز یک چالش است و برای اینکه پلی انیلین برای کاربردهایی در زمینه های متنوع استفاده شود باید به محدودیت های آشکارش همچون ویزگی های مکانیکی پایین و فرآیندپذیری ضعیف و ناپایداری در شرایط محیطی غلبه کند و این نقایص برطرف شوند. چندین دیدگاه توسط محققان به وجود آمده است تا این ویزگی ها را بهبود ببخشند. یکی از این راهکارها، کامپوزیت کردن پلی آنیلین با گرافن در حضور سورفکتانت مناسب می باشد. دریافته شده که وارد کردن سورفکتانت هایی همچون سدیم دودسیل سولفونات و ستیل تری متیل آمونیوم بروماید در ساختار کامپوزیت مربوطه، رسانایی الکتریکی و پایداری حرارتی را بهبود بخشیده است.

کامپوزیت، پلی انیلین، گرافن، سورفکتانت، رسانایی، پایداری حرارتی