حمید اسدی قوژدی - دانشجوی دکتری سازه، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تهران
نادر خواجه احمدی عطاری - عضو هیئت علمی بخش تحقیقات سازه، مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی

با توجه به افزایش بلندمرتبه سازی در مکانهای نزدیک به گسل در سالیان اخیر، تعیین پاسخ این سازهها در برابر زلزله در حوزه نزدیک به گسل از اهمیت ویژهای برخوردار شده است. تاکنون از تئوری انتشار موج عموما برای تعیین حرکت آزاد زمین استفاده شده است و مهندسین ترجیح دادهاندبرای تحلیل لرزهای سازهها از روش ارتعاشی استفاده نمایند. در این پژوهش رفتار سازههای 21 و12 و 02 طبقه تحت اثر ده رکورد زلزله میدان نزدیک بر پایه دو روش تئوری انتشار موج و ارتعاش سازه مورد مقایسه قرار گرفته است. در این راستا، پاسخهای تغییر مکان نسبی طبقات و شتابطبقه بام به عنوان مبنای مقایسه اختیار خواهند گردید. نتایج این پژوهش نشان میدهد که طراحی سازهها بر پایه روش ارتعاشی در حوزه نزدیک به گسل غیرمحافظه کارانه بوده است و افزایش پاسخ سازه بر اساس تئوری انتشار موج به خصوص در طبقات فوقانی مشاهده میگردد

سازههای بلند , انتشار موج , زمین لرزههای میدان نزدیک, تغییرمکان نسبی طبقات