محمدعلی رستم پور - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده مهندسی عمران
همایون استکانچی - استاد دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده مهندسی عمران

در این پژوهش، یک سالن صنعتی فولادی طرح شده، تحت بررسی خوردگی در طی زمان قرار گرفت و بر اساس شرایط محیطی قرارگیری سالن، تغییرات در ظرفیت مقاومتی آن بدست آورده شد. خوردگی فولاد یا اصطلاحا زنگزدگی از اولین معایبی است که برای سازههای فولادی برمیشمرند؛ خاصیتی که در حضور اکسیژن و رطوبت قد علم کرده و سبب تأثیر منفی بر ظرفیت سازههای فولادی میگردد. تاکنون روشهای مختلفی چون حفاظت کاتدی، حفاظت آندی، پوششهای آلی و معدنی و گالوانیزه کردن بطور عملی بکار گرفته شدهاند و حتی استفاده از فناوریهای نو همچون نانو در دستور کار قرار گرفته است. در عین حال، میتوان طرحهایی در نحوهی اتصالات ارائه داد که بدون صرف هزینهی حفاظت، از تجمع رطوبت و غبار در نواحی حساس المانهای فولادی جلوگیری کند. با وجود همهی این موارد، در طی سالیان گذشته، سازههای فولادی مختلفی ساخته شدهاند که در آنها نکات حفاظتی و استانداردهای طراحی رعایت نشده است. برای چنین سازههایی، پارامترهایی مانندسرعت فرآیند خوردگی از اهمیت ویژهای برخوردار گشتهاند. بنابراین کنترل خوردگی هم در سازههای در دست طراحی و هم در سازههای اجرا شده نمود پیدا خواهد کرد. در این مقاله خواهیم دید که تأثیر خوردگی فولاد در سالنهای صنعتی در بلند مدت، مخصوصا در محیطهای خوردنده، قابل چشمپوشی نخواهد بود؛ موضوعی که اهمیت کنترل خوردگی را نشان میدهد. برای این منظور یک سالن صنعتی طرح شده تحت خوردگی در طی زمان قرار گرفت و تغییرات در ظرفیت خمشی و جابجایی قائم یک عضو از سالن که در معرض خوردگی بیشتری قرار داشت، در شرایط محیطی مشخص و در بلند مدت، مورد کنکاش واقع شد

کنترل خوردگی، عوامل مؤثر بر خوردگی، روند خوردگی، سالن صنعتی فولادی