ارایه یک مدل دوهدفی برای مکانیابی تسهیلات کمک رسانی قابل تخریب در شرایط وقوع حوادث پیشبینی نشده منطقه مورد بررسی: استان مازندران

یکی از مسایل مهم پیش روی شهرهای جهان موضوع سوانح طبیعی است. سانحه یا بحران، واقعهای ناگهانی است که باآسیبهای انسانی و مادی گسترده و یا زمینه بروز این گونه آسیبها همراه بوده و نیازمند انجام اقدامات فوری است. به طور طبیعی، اولین اقدام انسان در برخورد با سوانح عبارتست از نجات و کاهش اثرات واقعه که با وجود زمان بسیار کم نیاز به واکنش سریع دارد. تحقیق حاضر از دو سناریو تشکیل شده است. در سناریوی اول با ارایه مدلی پوششی سعی میشود که تسهیلات کمکرسانی جدید به مکانهای نامزد تخصیص داده شوند به طوری که پوشش مورد نظر بیشترین شود. در سناریوی دوم با ارایه یک مدل دو هدفی سعی میشود که در صورت تخریب تسهیلات کمکرسانی تخصیص داده شده در کمترین زمان و هزینه بهترین سیاست تعمیر یا جایگزینی تسهیلات آسیب دیده، اتخاذ شود. سپس با ارایه یک روش ابتکاری مدل سناریوی اول حل و جواب مدل سناریوی اول به عنوان ورودی سناریوی دوم در نظر گرفته میشود. مدل سناریوی دوم را با روش برنامهریزی آرمانی فازی حل میکنیم و با چند مساله به اعتبارسنجی مدل میپردازیم. سپس با در نظر گرفتن استان مازندران به عنوان نمونه فرضی، در ابتدا با استفاده از مدل سناریوی اول مکانهای تسهیلات کمکرسانی را تعیین نمودیم و در ادامه یک سانحه طبیعی در استان در نظر گرفته شد و برای تسهیلات کمکرسانی تخصیص داده شده در سناریوی اول، بهترین سیاست تعمیر یا جایگزینی را با استفاده از مدل سناریوی دوم تعیین مینماییم تا با این سیاست اتخاذ شده، در کمترین زمان و هزینه عملیات کمکرسانی را انجام دهیم. با توجه به نتایج بدست آمده مشخص شد که مدل دو سناریویی پیشنهادی در این مقاله، زمان و هزینه به مراتب کمتری برای کمکرسانی نسبت به آنچه که در واقعیت رخ داده است، داراست.

کلیدواژه ها:

مکانیابی چند تسهیلی ظرفیتدهی شده ، مدلسازی غیر قطعی ، مکانیابی پوششی ، روش ابتکاری