بررسی تاثیر ادراک طبیعت در فضاهای عمومی بر ارتقاء تعاملات اجتماعی به منظور ایجاد پایداری اجتماعی در مجموعه های مسکونی سالمندان

پایداری اجتماعی در معنای کلی، مترادف با بالا بردن کیفیت زندگی انسان نسل حاضر و نسل آینده با در نظر گرفتن استعدادها وظرفیت های او و برآوردن نیازهای همه اقشار است و شاخص هایی هم چون افزایش سطح آموزش، عدالت اجتماعی و مشارکتمردمی و ... دارد. با توجه به پیشرفت های پزشکی، کاهش مرگ و میر و همچنین کاهش آمار زاد و ولد در جوامع، بالا رفتن جمعیت سالمندان به عنوان یکی از اقشار جامعه حقیقتی نزدیک است. لذا می بایست برای مواجهه با رشد جمعیت در این قشر، آمادگی و برنامه ریزی دقیقی در جوانب مختلف منظور شود. حضور سالمند در جامعه مستلزم جوابگویی اولیه به نیازهای وی میباشد. این پاسخگویی می بایست شامل در نظر گرفتن محدودیت های جسمی و شرایط روحی این عزیزان باشد. در طراحی مجموعه هایی که ساکنین آن را سالمندان تشکیل می دهند، سازگاری و هماهنگی میان عوامل انسانی و الگوهای کالبدی می تواندمنجر به طراحی محیط هایی شود که وقوع رفتارهای درخور آداب زندگی جمعی را تشویق نماید. مقاله حاضر به سالمندان از بعداجتماعی و به فضای عمومی از بعد ظرفی برای تعاملات اجتماعی می نگرد و بر آن است تا با آگاهی و شناخت درباره مقوله ادراک طبیعت در راستای طراحی معماری فضاهایی متناسب برای تعاملات اجتماعی سالمندان در فضاهای سکونتی مختص آنان گام بردارد

کلیدواژه ها:

پایداری ، پایداری اجتماعی ، تعاملات اجتماعی ، اجتماع پذیری ، ادراک طبیعت ، سالمندی