سیدفرید مهدی پورتملی - کارشناسی ارشد معماری دانشگاه صنعتی شاهرود،

رشد سریع و تکثر مسائل شهرهای امروزی باعث پیچیدگی علم طراحی شده و مفاهیم شهری را دگرگون کرده است . کمبود فضاهای پیاده محور و همچنین کیفیت نامطلوب این دسته از فضاها در شهرهای کنونی باعث تضعیف تعاملات اجتماعی میانشهروندان شده است . با وجود اینکه پیاده روی بخشی از سفرهای شهری بوده و شهروندان حداقل قسمتی از مسیر خود را به صورت پیاده طی می کنند ،اما اغلب نیازهای آنها در فضای شهری نادیده گرفته می شود.امروزه در طراحی و برنامه ریزی شهری سهم وسایل نقلیه موتوری بیشتر از عابرین پیاده و پیاده روها می باشد و این موضوع باعث شده شهرهای امروزی، تنها به مسیریبرای گذر تبدیل شوند.مردم گریزی پیامد این غفلت از تعریف درست انسان در فضای شهری می باشد . بنابرین ضرورت شناخت نیاز شهروندان در راستای ارتقاء حضور آنها در محیط شهری بیش از پیش مهم جلوه می نماید . این پژوهش در نظر دارد مؤلفه های ارتقاء کیفیت محیطی را به عنوان راهکاری جهت افزایش سطح زندگی شهری مورد بررسی قرار دهد.به این منظور به بررسی مؤلفه های کیفی تاثیر گذار در طراحی با رویکرد انسانی- محیطی در راستای ارتقاء پیاده راهها می پردازیم

روانشناسی محیطی ، کیفیت محیطی ، پیاده راه ، تعاملات اجتماعی ، رویکرد انسانی- محیطی