مقام الگو در فرایند طراحی معماران دوره سنت

معماری تودهی به هم بافتهای از عناصر و کیفیتهاست که موجودیت خود را متناسب با درک بیننده القا میکند. شناخت فرایند طراحی معماری و عوامل موثر بر آن مهمترین گام در نزدیککردن معماری به بستر در برگیرنده آن است و این همسازی با زمینه،عامل موثری در ماندگاری و جاودانگی معماری است . در فرایند طراحی معماری دوره سنت همچون هر فرایند پیچیدهای، شکلگیری یک کالبد زمینی که در بر گیرنده حیات انسانیباشد، متاثر از عوامل متعددی است. عواملی همانند بستر جغرافیایی و اقلیمی، بافت فرهنگی و اجتماعی و الگوهای پذیرفته شده در هر دوره تاریخی از این جملهاند.که دراین میان مقام الگو نمود بیشتری دارد.در این پژوهش به نقش و جایگاه الگو در فرایند طراحی معماری دوره سنتپرداخته شده است. روش تحقیق برای جمعآوری اطلاعات میدانی و کتابخانهای بوده است. در مرحله کتابخانهای به بررسی دیدگاههای نظریهپردازان معماری دوره سنت و مطالعهنمونههای مکتوب پرداخته شده و در ادامه با مصاحبه حضوری به جمعبندی دادهها اقدام شده است.نتیجهی حاصل از این بررسی نشان میدهد که نقش الگو در طراحی معماری دوره سنت قابل انکار نیست اما اسناد معتبر برای رد یا قبول جایگاه آن در فرایند شکلگیری معماری به جز نظریات ایده پردازان معماری در دست نیست . که دستهبندی این نظریات در روند این پژوهش انجام شده است.

کلیدواژه ها:

مقام الگو ، فرایند طراحی ، معماران دوره سنت