حسین قنبری - دکترای جغرافیای طبیعی، استادیار و هیات علمی دانشگاه پیام نور رشت
زهرا کریم نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

امروزه آلودگیهای صنعتی اثرات مخرب زیادی بر محیط زیست شهری و زندگی ساکنان آن وارد کرده است. به منظور تعدیل اثرات مخرب این آسیبهای زیست محیطی مؤثرترین و در عین حال سادهترین راه توسعه فضای سبز است. فضای سبز، بهعنوان یکی از شاخصهای توسعه یافتگی جوامع دارای ابعاد زیست محیطی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی وکالبدی است و برای این که بتواند نقشها و عملکردهای خود را به خوبی ایفا کند، اولین و مهمترین گام تعیین مکان های مناسب برای آن است. هدف این پژوهش توزیع بهینه فضای سبز در هر یک از محلات میباشد. برای مکانیابی بهینه فضای سبز، ارزشزمینهای منطقه برای ایجاد فضای سبز، مورد ارزشیابی قرار گرفته است. بدین منظور از معیارهای نزدیکی به رودخانه، نزدیکی به مراکز مسکونی، سازگاری با کاربری اراضی، دسترسی به شبکه ارتباطی، نزدیکی به مراکز آموزشی، نزدیکی به تاسیسات و تجهیزات، نزدیکی به مراکز فرهنگی و دوری از فضای سبز موجود استفاده شده است. به منظور تعیین مکانهای مناسب برای احداث پارکها و فضای سبز از الگو سازی GIS استفاده شده است. سپس به منظور الگو سازی به هر کدام از لایههای اطلاعاتی براساس میزان اهمیت آنها در مکانیابی فضای سبز، وزن مناسبی اختصاص داده شد. نتایج حاصل ازتلفیق لایههای اطلاعاتی زمینهای منطقه را برای انتخاب مکانهای مناسب برای فضای سبز اولویتبندی کرد، سپس این زمینها را با نقشهی کاربری اراضی مقایسه کرده و مشخص شد زمینهای با درجه خیلی خوب و خوب در حواشی رودخانه ، در زمینهای خالی داخل شهر ، که مالکیت دولتی دارند و یا از تراکم زیادی برخوردار نیستند، واقع شدهاند.

مکانیابی، شهر اردبیل، فضای سبز شهری،کاربری شهری، GIS