فرشته اصلانی - کارشناس معماری، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران و کارشناس ارشد گرایش بازسازی،دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ای
عبدالحمید قلیچ خانی - کارشناس ارشد مهندسی پزشکی گرایش بیوالکتریک، دانشکده مهندسی پزشکی، دانشگاه امیرکبیر، تهران

در حال حاضر، معضلات شهری و نحوهی پاسخگویی به آنها، یکی از چالشبرانگیزترین موضوعات است. تجارب موجودنشان میدهد بسیاری از شهرهای جهان برای حل اینگونه مشکلات، به راهکارهای دنیای مجازی روی آوردهاند که عموماًتحت عناوینی نظیر شهر دیجیتال یا دولت الکترونیک معرفی میشوند. در این میان، مقاله حاضر سعی بر آن دارد تا با مفهومشناسی شهر هوشمند ، به توانایی آن در پاسخگویی و حل مسائل شهری شهروندان بپردازد. به بیان دیگر، در شهر هوشمند، طی فرایندی خلاقانه، در ضمن افزایش مشارکت شهروندان در تصمیمگیریها به کمک ساختارهایاطلاعاتی هوشمند و نظام کارامد آموزش شهروندی، مواردی تحقق مییابند که در این مقاله، مورد بحث و بررسی واقع می- شوند. در واقع شهر هوشمند به معنای گشایش مفاهیمی نو در شهرسازی است. این مقاله، با مرور متون تخصصی از قبیلمطالعه اسناد، کتب، رسالات و مقالات و همچنین بررسی تجارب جهانی پیرامون هوشمندسازی، ضمن در نظر گرفتن اهدافی از قبیل به حداقل رساندن اتلاف زمان، سرمایه و انرژی در شهر و به هنگام ساختن اطلاعات شهری در کوتاهترین زمان، به بررسی اصول شهرنشینی هوشمند میپردازد. قابل ذکر است که مخاطبین اصلی این پژوهش، شهروندان و مدیراناجرایی و شهری خواهند بود. مقاله حاضر، سعی بر آن دارد تا ضمن بیان مبانی نظری، به این پرسش کلیدی پاسخ گوید که برای ایجاد یک شهر هوشمند، چه گامهایی باید طی شود و روشهای اجرایی آن چیست. افزون بر این، فاکتورهایشاخص جهت دستیابی به موفقیت معرفی میشوند. دستاورد کلی این مقاله، بیانگر آن است که آنچه یک شهر را به سوی هوشمندی پیش میبرد، صرفاً استفاده از ابزار الکترونیکی و سیستم ارتباطات آن شهر نیست؛ بلکه استفاده از این ابزار، جهت ارتقاء سطح کیفیت زندگی شهروندان یک شهر است. همچنین اشاره میشود که هر یک از شهرهای کشور ایران، از نقش و شخصیت خاصی برخوردار است و استراتژی هوشمندسازی خاص خود را میطلبد. از این رو، بسیاری از رویکردهای رسیدن به شهر هوشمند، منتج از مطالعات خاص آن شهر خواهد بود.

شهر هوشمند، معضلات شهری، مشارکت، ارتباطات، شهر الکترونیک