ارزیابی کارآیی روشهای حداکثر احتمال و حداقل فاصله جهت طبقهبندی کاربری اراضی نمونه موردی: شهر دزفول

اطلاعات جدید و دقیق در مورد پوشش و کاربری اراضی همواره مورد نیاز تصمیمگیران و پژوهشگران در تمامی سطوح است. امروزه دادههای سنجش از دور قادر به ارائه جدیدترین اطلاعات برای مطالعه کاربری اراضی و کاربریهای اراضی میباشند. این تصاویر به دلیلارائه اطلاعات به هنگام، تنوع اشکال، رقومی بودن و امکان پردازش در تهیه نقشههای کاربری از اهمیت بالایی برخوردارند. مشخصکردن پوشش اراضی کمک شایانی به مدیران مناطق جهت تصمیم گیری میکند. در این راستا هدف از انجام این پژوهش مقایسه کارآیی دو روش رایج طبقه بندی نظارت شده دادههای ماهورهای روش حداکثر احتمال و حداقل فاصله در تشخیص کاربری اراضی در شهر دزفول میباشد. بدین منظور دادههای ماهوارهای شامل تصاویر ماهوارهای لندست 8 2013 تهیه گردید، و هر یک با استفاده ازنرم افزار ENVI آماده سازی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. میزان کارآیی هر روش طبقه بندی با محاسبه دو شاخص صحت کلی و ضریب کاپا بررسی گردید. نتایج مقایسه بین دو روش مورد استفاده در پژوهش نشان داد، روش حداکثر احتمال با 98.4288درصد دقت کلی و با 0.9819 مقدار ضریب کاپا نسبت به روش حداقل فاصله میزان دقت مطلوبتری داشته است. بنابراین استفاده از روش حداکثر احتمال به دلیل دقت بالاتر در این گونه مطالعات توصیه میگردد

کلیدواژه ها:

طبقه بندی ، کاربری اراضی ، تصویر لندست ، حداکثر احتمال ، حداقل فاصله ، ضریب کاپا