ساناز حیدری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد قزوین

مفهوم توسعه پایدار در محیط متحول کنونی اهمیت روزافزونی پیدا نموده است .رایج ترین و مورد قبول ترین تعریف درگزارش سال 1891 کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه سازمان ملل مطرح شده است: توسعه پایدار چنان توسعه ایاست که نیازهای کنونی را پاسخ داده ،بدون این که توانایی نسل های آینده را در جهت دستیابی به نیازهای خود کاهش دهد.مرادی 113:1591 سکونتگاه های شهری به ویژه در کشورهای در حال توسعه منشا بسیاری از مسائل زیست محیطی و گسترش بحران هایاقتصادی و اجتماعی هستند.شهر یک عنصر کلیدی در مسیر حرکت به سمت پایداری و جهاان پایادار شناخته شدهاست.بدیهی است که شهرها آثار جدی بر محیط زیست داشته و خواهند داشت و اگر شکل کنونی روابط تداوم داشته باشد،اثر توسعه شهرها بر محیط زیست و توسعه پایدار باید جدی گرفته شود.بر همین اساس مسئله پایاداری و رابطهمتقابل بین شهرها و محیط زیست یکی از مسائل اصلی در مطالعات شهری و برنامه ریزی شهری و منطقه ای به شمار می رود. هدف از انجام این پژوهش دستیابی به معیارهای گوناگون توسعه پایدار شهری در زمینه زیست محیطی و اقلیم که حاصل مطالعات کتابخانه ای و مشاهدات میدانی است، می باشد.در این راستاناحیه 1 منطقه 12 شهر تهران به عنوان نمونه موردی بررسی خواهد شد.

توسعه پایدار،محیط زیست،اقلیم،آلودگی های زیست محیطی ،ناحیه 1 شهر ری