سمیه واعظی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد هیدج.
فتانه کلانتری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد هیدج.
حسین ترابی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد هیدج.

اکنون بیش از 1۱۱ سال است که مفهوم آموزش و پرورش در مراکز اجتماعی هنوز به عنوان سر فصلی داغ مورد بحث است.آموزش و به تبع آن فضاهای آموزشی بیشترین اثر و نقش را بر ذهنیت و تمدن سازی این گونه جوامع به عهده دارند.فضاهایآموزشی و در عمده ترین بخش آن ، مدارس دوره زمانی طولانی تری از عمر انسان ها را در خود جای می دهد. آنچه مد نظر این مقاله است؛ یافتن کالبدی جدید برای اصلاح فرایند آموزش و پرورش می باشد، فرایندی که جهت گیری آن به سوی رشدمسئولیت پذیری ، کار پربار و تداوم در امر آموزش است. امروز واژه انسان استادآموز جای خود را به انسان خودآموز و مسئولیتپذیر داده است . از این رو الگو و روشی که بدان نیاز داریم ، نگارشی جدید و بهبود یافته نسبت به الگوهای قدیمی نمی باشد بلکه نیاز، مفهومی کاملا متفاوت از آموزش خواهد بود و البته نظریاتی فراتر از تئوری. هدف، ایجاد فضائی بهینه در امر آموزش ویادگیری است. ماهیت فضاهای آموزشی ،لازمه ی منحصر به فردی برای پژوهش و ایجاد کنش و واکنش صحیح جهت آموزش وپرورش است، به شرط آنکه تعاملی صحیح و مستمر مابین سه اصل آموزش و پرورش ، دانش آموز و فضای آموزشی بر قرار باشد. هدف از تحقیق حاضر، دستیابی به اصول طراحی فضاهای آموزشی با تأکید بر بهره گیری از قابلیتهای محیطی مؤثر بر ذهن و رفتار افراد تحت آموزش و رویکرد ارتقاء خلاقیت آنان است

اصول طراحی ، مدل خلاقیت، فضای آموزشی، آموزش و پرورش