رضا انصاری - دانشگاه علامه طباطبائی دانشکده حسابداری و مدیریت
سید حبیب الله طباطبائیان - دانشگاه علامه طباطبائی دانشکده حسابداری و مدیریت

امروزه توسعه تکنولوژی بندرت حاصل فعالیت نهاد خاصی است و عمدتا حاصل فعالیت های متعدد و مستلزمروابط میان اجزاء است. در هرکشور نهادهای مختلف فعال در آن، روابط این نهادها و محیط تأثیرگذار براینروابط و نهادها، سیستمی را تشکیل می دهند که برای برخورداری از عملکرد مناسب و امکان رقابت، باید درمسیر توسعه تکنولوژی و تقویت نوآوری حرکت کند. در کشورهای صنعتی و بطور فزاینده ای در کشورهای درحال توسعه سیاست گزاران به این نتیجه رسیده اند که مفهوم سیستم ملی نوآوری به عنوان رویکردی سیستمیچارچوبی مفید برای تدوین سیاست تکنولوژی می باشد. در این مقاله با مروری بر ادبیات سیاستگذاریتکنولوژی و مفهوم نظام ملی نوآوری به عنوان چارچوبی برای تدوین سیاست تکنولوژی تجربه سیاستگذاریتکنولوژیهای نوظهور در کشور(نانوتکنولوژی به عنوان یک مثال) مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته وچالشهای اساسی و همچنین چند پیشنهاد به منظور بهبود وضعیت سیاستگذاری تکنولوژیهای نوظهور ارائهگردیده ونهایتا با توجه به ادبیات و ملاحظات اساسی مطرح شده در این مقاله ضرورت طراحی رویکردیسیستمی در مواجهه با تکنولوژی های نوظهور تبیین شده است.

نظام ملی نوآوری،سیاست تکنولوژی