بی بی فاطمه حقیر السادات - دانشجوی دکتری نانوبیوتکنولوژی، گروه مهندسی علوم زیستی، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران
زهره تاج آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد بیوشیمی، گروه بیوشیمی ، دانشگاه پیام نور تفت ،یزد، ایران
نرگس نیکونهاد - عضو هیات علمی گروه زیست شناسی، دانشگاه علم و هنر،یزد، ایران
فاطمه نظمیه - دانشجوی کارشناسی ارشدروانشناسی بالینی دانشگاه علوم و تحقیقات آزاد یزد

در سالهای اخیر فناوری نانو به عنوان یک فناوری قدرتمند مورد توجه قرار گرفته است. دستکاری ماده در مقیاس نانومتر نوید بخش رنسانسی دیگر در علوم و فناوری است. اما گاهی به کارگیری نانوذرات و استفاده ار ریز مواد در ساخت مواد مختلفی همچون دارو منسوجات، مواد صنعتی و دیگر کاربردها تجربه خوشایندی نبوده است. چرا که بسیاری ار ریزمواد قابلیت حل شدن در آب را ندارند در نتیجه احتمال تجمع آنها در مواد زیستی و سیستمهای زنده افزایش می یابد. اخیرا گزارش های ارائه شده مبنی بر اثرات سمی و خطرناک برخی ار نانومواد و نانوساختار های سنتزی منجر به ایجاد نگرانی و تردید عمومی برای ادامه روند تولید و تجاری سازی این محصولات شده است. با گسترش روزافزون نانوتکنولوژی استفاده از نانوذرات و ریزمواد در تکنولوژیهای مدرن افزایش یافته است.اما علیرغم این گسترش تحقیقات بسیار اندکی در زمینه شناسایی پتانسیل اثرات سوء این مواد بر سلامتی انسان و محیط زیست صورت گرفته است. به منظور کنترل منطقی و پدافند پذیر یک تکنولوژی باید خطرات و مزایای آن بطور همزمان مورد توجه قرار گیرند. در نتیجه ارائه راهکارها و قوانین مرتبط در هر حوزه از نانوتکنولوژی مهمترین چالش برای رشد و توسعه این فناوری می باشد و ضروری است که تلاشهای محافظه کارانه ایی در خصوص نانوذرات جدید تولید شده به منظور ارزیابی ریسک کاربرد آنها بر سلامت انسان ومحیط زیست صورت گیرد.

محیط زیست، نانو ذرات، ایمنی