بررسی تطبیقی مفهوم «زهد» در آثار و تفکرات سعدی و امام محمد غزالی

  • سال انتشار: 1393
  • محل انتشار: جشنواره علمی فرهنگی «آموزگار ادب» گرامیداشت سعدی
  • کد COI اختصاصی: MAFAKHER01_020
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 1705
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

مریم غفوریان

دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین.

داریوش گودرزی

دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین.

چکیده

زهد از جمله موضوعاتی است که تمام پیامبران ادیان الهی، با رفتار و گفتار خود کم و بیش به آن اشاره کرده اند، زیرا زهد حقیقی در تکامل انسان نقش بسزایی دارد و اگر مفهوم زهد به طور صحیح درک نشود، راهی جز به بیراهه نخواهد داشت. کامل ترین زهد، زهد اسلامی است، زیرا به هر دو جنبه ی مادی و معنوی انسان پرداخته است. مضمون زهد در آثار مختلف شاعران ادبیات فارسی، با شدت و ضعف همراه است. این مضمون از عصر سنایی تا حافظ نمود بیشتری پیدا می کند. شاعرانی چون سنایی، مولوی، سعدی و حافظ بیشتر از هر شاعر دیگری در آثار خود به این موضوع پرداخته اند. امام محمد غزالی و سعدی، در مقام عمل و اعتقاد دو بزرگمردی بودند به تمام معنی مسلمان، متدین و معتقد به اصول و فروع اسلام. هر دو زندگی زاهدانه را پیشه خود ساخته بودند و تمایلاتی به راه و رسم صوفیان داشتند. زهد سعدی و امام محمد غزالی بر پایه تفکرات اسلامی و در چهارچوب اعتدال آمیز دین اسلام است. سعدی و غزالی مردم را به ترک مال اندوزی، طمع به دنیا و شکم بارگی دعوت کرده اند. زهد سعدی در بوستان و گلستان متأثر از امام محمد غزالی است و اندیشه این دو بزرگ مرد در مورد زهد، تقریباً در یک مسیر بوده است. در این مقاله نویسندگان بر آن هستند تا به بررسی زهد در اشعار و آثار این دو شخصیت بزرگ ایرانی بپردازند و اندک مایه ای از نگرش این دو به زهد و زندگی زاهدانه را آشکار کنند.

کلیدواژه ها

زهد، اسلام، شعر زاهدانه، سعدی، غزالی

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.