عبدالله باقری نشانی - کارشناس ارشد سازمان تحقیقات ،موزش و ترویج کشاورزی- مرکز ترویج و توسعه تکنولوژی هراز
کجسم شگن فئتیی - استاد دانشگاه پیام نور
محمد خالدی - استادیار موسسه پژوهش های برنامه ریزی، اقتصاد کشاورزی و توسعه روستایی
علی اکبر زراعی - کارشناس ارشد سازمان تحقیقات ،موزش و ترویج کشاورزی- مرکز ترویج و توسعه تکنولوژی هراز

امروزه انرژی نیروی محرکه اصلی چرخههای عظیم صنعت در جهان است و متاسفانه منابع اصلی و مرسوم تولید آن با توجه به روند کنونی فزاینده رشد جمعیت و و مصرف انرژی، رو به اتمام است. بنابراین کشورها به دنبال یافتن منابع انرژی جایگزین برای سوختهای فسیلی هستند که در این میان انرژی زیست توده (Biomass) از جایگاه ویژهای برخوردار بوده و بخش عمده ای از آن را می توان از ضایعات محصولات کشاورزی بدست آورد. در بین محصولات زراعی کشور ایران، برنج بعد از گندم دومین محصول استراتژیک کشور محسوب می شود. بر اساس آمار سازمان خوار و بار جهانی (فائو) و آمار وزارت جهاد کشاورزی سالانه تقریباً 563 هزار هکتار از اراضی کشور به کشت برنج اختصاص می یابد که از آن تقریباً بیش از دو میلیون تن شلتوک برداشت می گردد. در خلال عملیات برداشت و پس از خرمن کوبی در اغلب مناطق به غیر از دانه های شلتوک، باقی بخش های گیاه برنج بلااستفاده در طبیعت رها میشود. در فرآیند تبدیل شلتوک به برنج سفید از محصولات جانبی مانند پوسته و سبوس نیز استفادهی مناسبی به عمل نمیآید و حال آنکه با برنامه ریزی میتوان از این ضایعات به عنوان منبعی برای تولید انرژی زیست توده استفاده نمود.

انرژی زیست توده، برنج، شالیزار، ضایعات محصول، نواحی روستایی