سمیه محمدی - کارشناس ارشد مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن ،ایران
پیمان یوسف زاده - دانشجوی دکتری تخصصی مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ،واحد تهران ،ایران
نسرین ملکی - دانشجوی دکتری تخصصی مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ،واحد تهران ،ایران

مقدمه: هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر ذهن و پذیرش بر افزایش رضایت زناشویی زوجین متقاضی زوج درمانی بود. روش: پژوهش فوق نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق زوجین متقاضی درمان زناشویی مراجعه کننده به سه مرکز مشاوره بهزیستی شهرستان بهشهر بودند. که بدین منظور 30 زوج متقاضی به طور تصادفی در 2 گروه آزمایش (15 زوج) و کنترل (15 زوج) گمارده شدند و درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و پذیرش به صورت گروهی در 8 جلسه (هفته ای یک جلسه 2 ساعت) بر روی گروه آزمایش انجام پذیرفت. یافته هاک فرضیه این پژوهش این بود که درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و پذیرش تأثیر معناداری بر رضایت زناشویی و مؤلفه های آن دارد. داده ها با روش تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل گردید و نتایج حاکی از اثربخشی روش درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بود. به صورتی که نمرات آزمون رضایت زناشویی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری را در سطح (P=0.005) نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که روش درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و پذیرش و مؤلفه های آن (توجه، حضور در لحظه حال، مشاهده بدون قضاوت، درک کامل و ...) موجب کاهش نارضایتی و ناخشنودی زوجین در زندگی زناشویی می گردد.

ذهن آگاهی، پذیرش، رضایت زناشویی