سجاد امینی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات کرمانشاه-ایران
عباس مهروان - دکترای معماری- استادیار دانشگاه رازی کرمانشاه

با مطالعه ی شاخص های معمای پایدار در می یابیم که پایه و اساس آن بر ملاحظات زیست محیطی استوار بوده و بدون رعایت احترام به محیط زیست، این معماری معنایی ندارد. عدم تخریب محیط زیست ، جلوگیری از مزاحمت برای حیوانات و گیاهان، عدم آلودگی آبهای محیطی و استفاده ی مناسب از منابع آب موجود و استفاده ی مناسب از انرژی ، پایه های معماری پایدار را تشکیل می دهد. معماری پایدار یا معماری محیطی ، طراحی و اجرای بنا با لحاظ کردن مباحث زیست محیطی و احترام به طبیعت بوده و سعی بر آن است که از مصالح بومی استفاده شود. به عقیده ی محمد مهدی محمودی (سال 1388 صفحه 35 )،کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه ی پایدار را به وجود آورده است. در معماری « معماری پایدار » در جهت کاهش اتلاف انرژی وآلودگی محیط زیست در معماری، مبحثی به نام پایدار، بنا خود را با شرایط اقلیمی منطقه تطبیق داده و ارتباط متقابلی با آن برقرار میکند. بطوری که بر اساس گفته ی ریچارد راجرز (سال 1388 صفحه 36 ) ساختمان ها مانند پرندگان هستند که در زمستان پرهای خود را پوش داده و خود را باشرایط جدید محیط وفق میدهند و بر اساس آن سوخت و سازشان را تنظیم میکنند. به جهت نزدیک کردن هرچه بیشتر یک بنا به شاخص های معماری پایدار ، روشهای متفاوتی وجود دارد . یکی از این روش ها ، بهره بردن از سیستم ساختمان های هوشمند است که بسیار در صرفه جویی انرژی موثر بوده و می تواند در شرایط بحرانی معاصر (آلودگی هوا و کمبود انرژی و بالا رفتن هزینه ها و ...) تا حدی کارگشا باشددر این مقاله بررسی خواهد شد که یک ساختمان هوشمند تا چه اندازه می تواند در صرفه جویی انرژی موثر باشد و به تناسب چه میزان ما را به سمت معماری پایدار هدایت کند.

توسعه پایدار ، معاری پایدار، هوشمندسازی، آلودگی، دمای آسایش