مصطفی محمودی - کارشناس ارشد برنامه ریزی گردشگری، تهران، ایران

گردشگری انبوه بعد از پیدایش دیدگاه های توسعه پایدار دچار چالش گردیده است. توسعه پایدار گردشگری با داشتن چهار بعد: حفاظت محیط، رضایت بازدیدکنندگان، رفاه جامعه میزبان و امکان پذیری اقتصادی، سعی در کسب توسعه پایدار برای جوامع از طریق گردشگری دارد. مقاله حاضر بر آن است تا وضعیت این چهار بعد از توسعه پایدار گردشگری را در منطقه 22 شهر تهران بررسی کند. روش این تحقیق پیمایشی و از ابزار پرسشنامه برای گردآوری داده ها استفاده شده است. حجم نمونه مورد بررسی 150 نفر از اهالی منطقه 22 و 170 نفر از بازدیدکنندگان از این منطقه که به ترتیب به صورت نمونه گیری سهمیه ای و نمونه گیری اتفاقی انتخاب شده اند. میزان توسعه پایدار گردشگری منطقه 22 از دید بازدیدکنندگان و جامعه میزبان در حد متوسط است. بعضی از گویه تحقیق مانند بخش های محیطی و حمل و نقل دارای نمره های بالا و گویه هایی مانند بازاریابی و مشارکت مردم محلی پایین هستند. منطقه 22 در حوزه هایی مانند حفاظت از محیط زیست و ایجاد جاذبه های جدید وضعیت خوبی دارد ولی عدم بهره برداری تجاری از جاذبه های موجود یک نقطه ضعف برای این منطقه است. از پیشنهادات مطرح، استفاده از کارشناسان حرفه ای گردشگری، تجاری سازی جاذبه ها و توجه به مشارکت مردم بومی است.

توسعه پایدار، توسعه پایدار گردشگری، صنعت گردشگری، مدل وایس (VICE)