ندا زرندیان - کارشناس ارشد مدیریت جهانگردی- گرایش برنامه ریزی و توسعه
علی اکبر امین بیدختی - عضو هیئت علمی دانشگاه سمنان
علی اصغر شالبافیان - عضو هیئت علمی دانشگاه سمنان

در دهه ی 1990 ، رویکرد نوینی تحت عنوان گردشگری حامی فقرا پا به عرصه وجود گذاشت؛ نگرشی که در آن گردشگری ابزاریبرای کاهش فقر محسوب میشد. دیدگاه مذکور، توجه بسیاری از کشورهای درحال توسعه به خصوص آنهایی که از جاذبه هایگردشگری بهره مند بودند را به خود جلب نمود، چرا که حامی فقرا نه تنها مبانی توسعه پایدار را دردل خود داشت که به حلمعضل اساسی به نام فقر نیز کمک میکرد. اهمیت چنین رویکردی ما را بر آن داشت تا به نحوه پیدایش این نگرش و مطالعه روندظهور آن بپردازیم. علاوه بر آن، برخی از مهم ترین گزارشات و برنامه های جهانی گردشگری حامی فقرا را نیز مورد مطالعه قرارگرفت. پژوهش حاضر، مطالعه ای کتابخانه ای می باشد که به منظور نیل به اهداف خود به بررسی اسناد جهانی پرداخته است.نتایج مسیری روشن از نحوه پیدایش این نگرش در گردشگری را نشان می دهد. علاوه بر آن خلاصه ای از برخی برنامه ها ومطالعات جهانی در این حیطه نیز در اختیار خواننده قرار خواهد گرفت.

گردشگری حامی فقرا، فقر، گردشگری، کشورهای درحال توسعه، گزارشات جهانی