طاهره رحمت پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت جهانگردی

این مقاله مروری است بر اکوتوریسم و نقشی که این شکل از گردشگری می تواند در احیای زیست محیطی جوامع ایفا کند. ترویجاکوتوریسم پایدار به عنوان گامی موثر و اساسی در راستای حفظ و ارتقاء منابع طبیعی و زیستی قلمداد می شود. حفاظت محیطی،بهبود کیفیت زندگی و وضعیت اقتصادی جامعه میزبان از جمله منافع منتج از اکوتوریسم به شمار می آیند. این شکل از گردشگری درکنار دارا بودن ابعاد تفریحی و سرگرمی، شامل بعد آموزشی نیز می شود، که مجموعا به تشکیل نوع برگزیده ای از گردشگری منجرخواهد شد. این شکل برگزیده متضمن توسعه پایدار، حفظ منافع جوامع بومی، و تکریم هنجار های فرهنگی و زیست محیطی خواهدبود. روشن است اکوتوریسم علاوه بر دستیابی به موارد فوق، قادر است به مثابه ابزاری توانا برای رونق بخشی به اقتصاد جوامع محلیمطرح شود، ناگفته نماند سود آوری حاصل از آن به قدریست که یارای پوشش هزینه های بالای مربوط به حراست از منابع طبیعی راداراست. مخلص کلام اینکه اکوتوریسم روشی برای تحقق آرمان ها و اهداف زیست محیطی ست و اگر به مدد مشارکت جامعه بومیصورت بگیرد توان رسیدن جامعه به سطح معقولی از خود کفایی را فراهم می آورد.با توجه به گستره وسیع اکوتوریسم، وجود ابعاد مختلف آن در ایران، و البته دوستداران بیشمار این شاخه ازگردشگری، باید زمینهسازی برای ایجاد بسترهای مناسب توسعه و اجرای اکوتوریسم به نحوی صحیح و معقول به انجام برسد. زیرا تنها با رعایت استانداردها،برنامه ریزی و فرهنگ سازی است که اکوتوریسم پایدار قادر به تحقق است.

اکوتوریسم، احیای محیط زیست، منابع طبیعی، برنامه ریزی، توسعه پایدار