مژگان تقربیان - کارشناسی ارشد، دانشکده زیست شناسی، دانشگاه دامغان
وحید پوزش - استادیار گروه علوم گیاهی، دانشکده زیست شناسی، دانشگاه دامغان

فلزات سنگین یکی از مهم ترین تنش های محیطی محسوب می شوند که می تواند منجر به کاهش رشد و نمو گیاهان و تولید انواع اکسیژن های واکنشگر شود. در این تحقیق توانایی جوانه زنی بذرها و رشد گیاهچه های گشنیز(Coriandrum Sativum) و مارتیغال(Silybum Marianum) به غلظت های مختلف فلز آرسنیک بررسی گردید. بدین منظور بذرهای هر دو گونه گیاهی به مدت ٨ روز بر روی کاغذ صافی تحت تیمارهای ٠، ١٠، ٣٠و ٥٠ میلی گرم در لیتر دی سدیم هیدروژن آرسنیک اسید قرار گرفتند. آب مقطر به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شد. از هر تیمار ٤ تکرار و در هر تکرار ٥٠ عدد بذر وجود داشت. درصد و سرعت جوانه زنی در طی زمان، طول ریشه چه و طول ساقه چه در آخرین روز آزمایش اندازه گیری شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس و مقایسه میانگین ها نشان داد که غلظت های اعمال شده آرسنیک بر درصد و سرعت جوانه زنی هر دو گونه در سطح ٥ درصد معنی داری شد. همچنین مقایسه صفات طول ریشه چه و ساقه چه گشنیز و مارتیغال نشان داد که تحت غلظت های مختلف آرسنیک در سطح ٥ درصد آماری معنی دار بود. اعمال غلظتهای مختلف فلز سنگین مورد پژوهش باعث کاهش معنی دار مؤلفه های رشد گونه گیاهی مارتیغال نسبت به گونه گیاهی گشنیز شد.

آرسنیک، تنش، جوانه زنی، گشنیز، مارتیغال