اصلاح گندم متناسب محصول نهایی

افزایش عملکرد دانه هدف اصلی اکثر برنامههای اصلاح گندم در سراسر جهان است. در برخی از کشورها مانند استرالیا و کانادا، رقم جدید گندم بایستی حد کیفیت قابل قبولی را قبل از تولید تجاری داشته باشد. برای بیشتر مصارف مرسوم، کیفیت گندم به طور عمده از دو ویژگی سختی دانه و مقدار پروتئین ناشی میشود. سختی دانه صفتی ارثی است، اما به شدت تحت تاثیر شرایط آب و هوایی غیر طبیعی مانند بارندگی بیش از حد در طول دوره برداشت قرار میگیرد. مقدار پروتئین توارث- پذیری ضعیفی داشته و به شدت وابسته به عوامل محیطی مانند: فراهمی نیتروژن خاک و رطوبت فصل رشد دارد. بعلاوه هر یک از محصولات نهایی مستلزم "کیفیت" خاصی در پروتئین است. کیفیت توسط ساختار مولکولی پروتئین هایعمده آرد که به نوبه خود، کنترل فعل و انفعالات پروتئین در طول فرآیند تولید نان را بر عهده دارند تعیین میشود. گندم دوروم سخت- ترین بافت دانه را داشته و معمولا مقدار پروتئینی بالایی را دارا می باشد و به دلیل داشتن ساختار بسیار شیشهای راندمان بالای تولید سمولینا ، به دلیل ترکیب منحصر به فرد پروتئینهای ذخیرهای برای پخت ماکارونی با کیفیت خوب و مقدار زیاد رنگدانه زرد، برای ظاهر جذاب محصول پخته شده مورد نیاز مناسب است. این سه ویژگی توارث پذیری بالایی داشته و بسهولت با روشهای اصلاحی متداول بهبود یابد. تحقیقات اخیر نشان داده است که حضور گاما-گلیادین 45 ، نشانگر قابل اعتمادی برای کیفیت است. امروزه این شاخص برای غربالگری اولیه در بسیاری از برنامههای اصلاحی گندم دوروم استفاده میشود. گندمهای هگزاپلوئید طیف گستردهای از نظر سختی دانه و مقدار پروتئین دارند. سختترین گندم از این گروه که پروتئین بالاتری دارند، برای نان حجیم استفاده میشود.پروتئین اساسی گندم در این زمینه "گلوتنین" است. برای نشان دادن حضور زیرواحدهای گلوتنین مطلوب در جمعیت اصلاحی و جداسازی آنها میتوان از الکتروفورز و کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

کیفیت گندم ، اصلاح ، محصول نهایی