اهمیت و تأثیر فرهنگ بر معماری پایدار و بومی ایران

همواره تحولات ایجاد شده در فرهنگ های انسانی و دگرگونی های جامعه بارزترین و مهمترین جلوه های خود را در سیمای شهرها و بناهای شهری نمایان خواهند ساخت، بنابراین نمی توان معماری را به عنوان علمی مجزا بررسی کرد و مورد تجزیه و تحلیل قرار دارد. معماری همواره به عنوان بستر فرهنگ جهانی مطرح بوده است.در کشورهایی که از پیشینه فرهنگی غنی و قدرت سیاسی و اقتصادی بالایی برخوردار نبودند بنای مهمی به یادگار نمانده است؛ هر زمانی کهخورشید امپراطوری بزرگی غروب می کرد به سرعت معماری آن دیار و اقلیم نیز به زوال نزدیک می گشت و با قوام دوباره حکومت، شهرسازی و معماری هم جان دوباره ای می گرفت. در کشور ما ایران که اولین تمدن و امپراطوری عظیم جهان را داشته است، معماری به عنوان عالی ترین جلوه ی آثار بشری، الگو و سمبلی از تلفیق هنر و استعداد و ذوق معماران ایرانی با فرهنگ و سنت و علوم زمان خود بوده است . در دوره معاصر با توجه به بروز مشکلات فرهنگی و هویتیدر کنار بحرانهای زیست محیطی و انرژی، با واردات اصولی از دیگر مکاتب و فرهنگها با رنگ و بوی غیر بومی و غیر ایرانی مواجه هستیم. بدین ترتیب اصول معماری پایدار با رویکرد سنتی دیگر پاسخگو نبوده و نیاز جدی به انطباق و همسویی آن اصول با مصادیق و نیازهای امروزی بر اساس تکنولوژی روز می باشد. در این مقاله که به روش توصیفی- کتابخانه ای انجام شده، سعی بر شناخت تأثیر فرهنگ و تعاملات اجتماعی درشکل گیری معماری نموده وهمچنین اهمیت و نقش فرهنگ در تحولات طراحی پایدار درمعماری بومی ایران مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، معماری ایران ، پایداری ، بومی گرایی