ارتقای پایداری بافت شهری با تأکید بر مقررات ملی ساختمان

توسعه سریع شهری در چند دهه اخیر، زندگی بشر را از ابعاد مختلف تحت تأثیر قرار داده است. امروزه شهرها عامل اصلی ایجاد کننده ناپایداری به شمار میروند و در واقع پایداری شهری با پایداری جهانی در ارتباطی تنگاتنگ قرار گرفته است. بر این اساس تأثیر شهرسازی بر میزان پایداری شهرها و بافتهای شهری، توجه محافل علمی مختلف را به خود جلب کرده است. با توجه به سازگاری بافتهای تاریخی با محدودیتهای اکولوژیک مانند آب، توسعه متناسب و سازگار با طبیعت، صرفه جویی در منابع، استفاده از مصالح بومی، ابداع روشهای موثر و مناسب برای ادامه حیات نظیر قنات و بادگیر و... بخشهای به یادگار مانده از گذشته در شهرها بهترین نمونه های پایداری و هماهنگی با طبیعت به شمار میروند و شناخت آنها در عصر حاضر ضرورت یافته است. در این پژوهش برای دستیابی به هدف تحقیق که همانا امکانسنجی ارتقای پایداری بافت شهری میباشد، بهره گیری از شاخصهای کمی و کیفی و روشهای تحلیل سلسله مراتبی جهت استخراج نقشه های پهنه بندی و تحلیل محتوا جهت بررسی مباحث مقررات ملی ساختمان صورت پذیرفته است. با توجه به آنکه مقررات ملی ساختمان زیربنای قانونی بهسازی کالبدی بافتهای تاریخی- فرسوده شهری را فراهم میآورد، با بررسی مباحث و استخراج مواد مرتبط، اقدام به تحلیل و ارائه راهکار بر مبنای نتایج حاصل از قیاس تطبیقی پهنه های پایدار و ناپایدار بافت شهری گردید.

کلیدواژه ها:

پایداری بافت شهری ، توسعه شهری پایدار ، تحلیل سلسله مراتبی ، کلانشهر مشهد ، کوی گلشن محله نوغان