بیوک صفرزاده - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

برنامه ریزی منطقه ای با هدف توسعه و کاهش نابرابری از موضوعات مهم در کشورهای در حال توسعه محسوب می شود. لازمه برنامه ریزی منطقه ای، شناسایی جایگاه مناطق نسبت به یکدیگر از لحاظ توسعه است. به همین جهت از جمله معیارهای معمول در برنامه ریزی منطقه ای، سنجش و رتبه بندی نواحی بر اساس برخورداری از شاخص های مختلف توسعه است. هدف از این پژوهش، سنجش درجه توسعه یافتگی شهرهای استان اردبیل بر اساس شاخص های خدمات شهری در سال 1392 می باشد. جامعه آماری پژوهش، 22 شهر استان اردبیل را شامل می شود که بر اساس 8 شاخص رتبه بندی شده اند. با توجه به شاخص های مورد بررسی، رویکرد حاکم بر این پژوهش «توصیفی، تحلیلی» بوده و روش گردآوری اطلاعات و داده ها بصورت اسنادی میباشد. از این جهت شاخصهای مورد مطالعه ابتدا با استفاده از روش نرم بی مقیاس شده، سپس با استفاده از تکنیک آنتروپی شانون وزن دهی میشوند و در نهایت با بهره گیری از مدل Topsis به رتبه بندی شهرهای استان پرداخته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش، حاکی از آن است که از بعد خدمات شهری، شهر اردبیل رتبه اول و شهر انگوت رتبه آخر را به خود اختصاص داده است.

توسعه یافتگی، خدمات شهری، مدل Topsis، شهرهای استان اردبیل