عرفان حیدری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه تهران، پردیس بین المللی کیش،

انسان تنها موجودی است که دغدغه هویت دارد و به کنکاش پیرامون آن می پردازد. از این روی هویت در دو منظر سنتی و مدرن آن، دارای تعابیری است که در برخی موارد با یکدیگر اشتراکات و اختلافاتی دارند؛ از جمله اینکه اینان، هر دو به وجود هویت و خوانش آن صحه می گذارند، در حالی که هر یک برداشتی متفاوت از مفهوم هویت ارائه می دهند. انسان مذهبی(سنتی) هویت را در گذشته و دین آئین خویش می کاود و به مدد آن سعی در ساخت امروز خود دارد و این در حالی است که انسان مدرن(سکولار) هویت خود را یکپارچه و یا امتداد صرف از گذشته نمی داند و در پی ساختن هویت چهل تکه در جهان مدرن است. به این جهت در تعبیر هر یک از آنان، فضا دارای مفهومی خاص و متفاوت می گردد، که ماحصل این اختلاف در تعبیرات عامل گم گشتگی مفهوم هویت و به متعاقب آن آفرینش فضاهای ناملموس در این میان می گردد، مساله ای که ایران امروز ما نیز با آن رو به ور است. و در جهت رفع این مشکل میتوان، به مدد آموزش صحیح معماران و اصلاح سلیقه مخاطبان آثار گام بلندی برداشت. این پژوهش سعی بر آن دارد ابتدا با انجام مطالعات اسنادی و کتابخانه ای به جمع آوری اطلاعات مورد نیاز پرداخته و با تامل در آرای تنی چند از صاحب نظران این حوزه، به شناختی اجمالی پیرامون موضوع دست یابد و سپس در راستای پردازش اطلاعات گردآوری شده به روش تحلیلی و تفسیری، در جهت رسیدن به نتایجی قابل قبول حرکت نماید.

هویت، انسان مذهبی، انسان مدرن، آفرینش فضا، معماری معاصر