پروا برمکی - کارشناس ارشد مهندسی معماری
علی پناهی - استاد یار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

در دنباله معماری ارگانیک فرانک لوید رایت که در آن هدف خلق ساختارهایی در سازگاری با طبیعت بود، امروزه این مسأله در قالب معماری پایدار و افق جدید آن یعنی نانو تکنولوژی مطرح و مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. از آنجا که با استفاده از دستاوردهای فناوری نانو یک ساختمان در زمان ها و مکان های مختلف می تواند رفتارهای متفاوتی از خود نشان دهد، سخت و غیر قابل انعطاف و یا نرم و سیال- تئوری های شناخت مواد به طور کلی دگرگون می شوند .در واقع مصالح، هویت ثابت خود را از دست می دهند و دیگر معماری در زمان و مکان محدود نخواهد شد. مدرک بی واسطه و مستدل برخورد مستقیم فناوری نانو با معماری، مصالح (تولیدات فیزیکی) هستند. که عموماً کاربری های گوناگونی به ساختمان ها می بخشند. چنین مصالحی امکانات تازه ای را برای تکمیل و بهبود شئی معماری و اندیشیدن درباره شکل جدیدی از زندگی، بوجود می آورند( حق پناه, 1392) فناوری نانو به دلیل توانایی دگرگون کردن ویژگی های بنیادین مواد زمینه ساز ایجاد مصالحی جدید با ویژگی های نوین شده است که افزون بر کارآیی از بازدهی عملکردی بیشتری برخوردارند. عایق های بهتر، بتن های توانمندتر، شیشه های خودتمیزشونده و آسان تمیزشونده، نانوپوشش ها، رنگ ها و چسب های نانوبنیان و دیگر مصالح نانو از این نوع، علاوه بر چندعملکردی بودن، از امتیازات و ویژگی های کاربردی بیشتری برخوردارند. در این پژوهش مطالعات کتابحانه ای و رویکرد توصیفی دربررسی معماری پایدار و اهمیت نانو تکنولوژی در عصر جهانی سازی پرداخته می شود.

معماری پایدار ، نانو تکنولوژی، جهانی سازی،