بررسی میزان کاهش شکل پذیری و استهلاک انرژی در دیوارهای برشی فولادی سوراخ دار

اخیرا دیوارهای برشی سوراخ دار مورد توجه مهندسین قرار گرفته است وجود بازشو در ورق جان چه از لحاظ معماری و چه به دلیل امکان عبور تاسیسات ساختمان از جمله ویژگی های مطلوب این سیستم لرزه بر محسوب می شود قطعا تضعیف ورق به وسیله سوراخ منجر به کاهش شکل پذیری آن می شود در صورت استفاده از سوراخ های بسیار بزرگ ممکن است کاهش شکل پذیری به حدی برسد تا شکل پذیری بالای دیوار برشی فولادی که ویژگی مطلوب این سیستم به شمار می آید از بین رفته و حتی نقطه ضعفی برای آن محسوب شود. بنابراین بررسی میزان کاهش شکل پذیری در حالت های مختلف سوراخ این امکان را فراهم می سازد که ضمن فراهم کردن ویژگی های مطلوب دیوار برشی فولادی سوراخ دار از عیوب حاصل از تضعیف ورق جان کاسته شده و حتی در جهت عملکرد بهتر این سیستم بکار روند در این مقاله میزان شکل پذیری و استهلاک 6 نمونه از دیوارهای برشی سوراخ دار به ضخامت 5 میلی متر با آرایش های مختلف سوراخ و با میزان کاهش سطح مقطع برابر با هم بررسی می شود و نتایج بدست آمده از این 6 مدل با 2 مدل بدون سوراخ به ضخامت های 2 و 5 میلی متر مقایسه می شود هدف از این تحقیق انتخاب بهترین حالت اندازه و تعداد سوراخ و مشاهده رفتار مطلوب دیوار برشی سوراخ دار در مقایسه با حالتی که از ورق بدون سوراخ و به ضخامت 2 میلی متر استفاده شده می باشد.

کلیدواژه ها:

دیوار برشی فولادی سوراخ دار ، آرایش سوراخ ، شکل پذیری ، استهلاک انرژی