حمیدرضا اشرفی - استادیار دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه رازی
سمیه یاقوتی - دانشجوی دکتری سازه، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه رازی

تغییرشکل سازه های نگهبان، به خصوص سازه های نگهبان دائمی که در مناطق شهری ساخته می شوند بسیار حائز اهمیت است زیرا ممکن است سبب آسیب رسیدن به ساختمان های مجاورگود گردد. از آنجاکه در شهرهای بزرگ با محدودیت فضا برای گسترش ساخت و ساز مواجه هستیم، در گودبرداری های عمیق در مناطق شهری، از دیوار دیافراگمی به صورت گسترده ای به عنوان سازه نگهبان استفاده می شود. این دیوارها را باید طوری طراحی کرد که سختی بالایی داشته باشند تا بتوانند حرکات زمین ناشی از گودبرداری را، به ویژه در مناطق شهری متراکم ، کنترل کنند. بنابراین در این مقاله با توجه به اهمیت موضوع، به بررسی رفتار تغییرشکلی این نوع سازه نگهبان پرداخته می شود. به منظور صحت سنجی مدل اجزای محدود از یک دیوار دیافراگمی ساخته شده در کوالالامپور استفاده شده است. پس از تأیید مدل ارائه شده، یک مدل پایه برای دیوار پیشنهاد شد. این مدل یک گود به ارتفاع 10 متر است که به روش تعادل لنگرها و کنترل در برابر برآمدگی کف، برای این ارتفاع طراحی شده است. با استفاده از تحلیل اجزای محدود با برنامه PLAXIS به بررسی پارامترهایی شامل سختی خاک، سربار، مراحل گودبرداری و مدل رفتاری خاک پرداخته شده است. از نتایج بدست آمده درمییابیم که در نظرگرفتن مدل سخت شونده در تحلیل دیوار دیافراگمی، بیشتر روی تغییرمکان های قائم و از لحاظ نوع خاک، رس نرم را بیشتر تحت تاثیر قرار می دهد. اما از آنجاکه مقادیر مربوط به مدل مورکولمب بیشتر بود، بنابراین بهتر است که در مدلسازی دیوار دیافراگمی، از مدل مور کولمب استفاده شود زیرا در جهت اطمینان است. همچنین مش بندی اثر چندانی بر تغییرمکان افقی ندارد اما تغییرمکان های قائم را تحت تاثیر قرار میدهد. در تمام تحلیلها، افزایش سربار فقط در قسمتهای بالای دیوار مؤثر واقع میشود.

تغییرشکل، سازه های نگهبان، دیوار دیافراگمی