توسعه گردشگری در مناطق عشایری نمونه : گردشگری در ایل قشقایی

بیش از 70 درصد مساحت کشور در حیطه کوچندگان قرار دارد و زاگرس میانی بیش از 35 درصد عشایر ایران را در سه استان فارس ، کهگیلویه و چهار محال و بختیاری استقرار داده است که استان فارس مرکز ثقل عشایر ایران را تشکیل می دهد در این میان ایل قشقایی با گستردگی در استان های فوق ، بوشهر و خوزستان پوشش قابل ملاحظه ای را به خود اختصاص داده است. مناطق پرجاذبه و مستعد عشایری همواره در حاشیه مانده است و به دلیل عدم دسترسی حی دست اندرکاران و دولتمردان نیز از قابلیت های بالقوه آن آگاهی لازم را ندارند و بسیاری از استعدادهای مناطق عشایری دست نخورده باقی مانده است. این مقاله به منظور توسعه ایرانگردی و جهانگردی و معرفی جاذبه های مناطق جغرافیایی برای گردشگران داخلی و خارجی تنظیم شده و استعدادهای گردشگری عشایر را برای مسئولین و دست اندرکاران کشور شناسایی و معرفی خواهد نمود. اشتغال زایی ، ایجاد درامد ارزی، شناسایی جاذبه های گردشگری ، معرفی و حفظ سنت های اصیل عشایر ، معرفی موسیقی و هنر و صنایع دستی در راستای توسعه و رشد گردشگری در مناطق تحت نفوذ ایل قشقایی از اهداف این مقاله به شمار می آید. شیوه تحقیق در این مطالعه مبنی بر قسمت های ذیل است: مرور ادبیات مربوط به گردشگری و بررسی نظریان محققین گردشگری. مرور کارهای تجربی انجام گرفته در رابطه با گردشگری مناطق ایلی. انجام فعالیت های گسترده میدانی جهت شناسایی مناطق پرجاذبه تحت نفوذ ایل قشقایی. و نهایتا تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده در راستای اهداف فوق ، نتیجه اینکه شناخت دقیق جاذبه های توریستی در مناطق ییلاق و قشلاق و مسیر کوچ، آداب اجتماعی و سنن ایل قشقایی بدون شک برای جهانگردان داخلی و خارجی جذابیت ویژه ای ایجاد خواهد کرد. بنابراین تاکید خاص این مقاله شناسایی مناطق پر جاذبه گردشگری در مناطق ایلی، اشتغالزایی و بکارگیری بخش قابل توجهی از نیروهای تحصیل کرده است که زمینه مستعد و مناسبی برای ارز آوری بدون اتکا بر نفت و نهایتا رشد اقتصاد ملی را به دنبال خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

ایل قشقایی ، ایرانگردی و جهانگردی ، جاذبه های گردشگری عشایری ، آداب و سنن اجتماعی ، رشد اقتصاد ملی