شاخصه های هویت در شهرهای جدید

[توضیح: مقالات این کنفرانس فقط به صورت چکیده در مجموعه سیویلیکا نمایش شده است] مبحث هویت در حوزه شهرسازی عموما رویکردی کالبدی و بیشتر صبغه محیط طبیعی دارد . لیکن هویت نزد انسانها و جوامع بیشتر امری ذهنی است تا عینی ریشه های اندیشه بدوی در جوامع و انسان ها در این پیش فرض خلاصه می شوند که هر چیز در دیگران برای ما نیز همان گونه است . از دیدگاه انسانهای بدوی این عقیده موهوم، نه تنها انسانها، بلکه تمام چیزهای طبیعت رانیز در بر می گرفت . این نگرش ظاهرا بقایای عقاید بجا ماند هاز یک وضعیت روانی بدوی و مبتنی بر پایه یک تفاوت نارسا از خود آگاه فردی است . شکل اصیل این خودآگاه فردی به صورت یک خودآگاه جمعی، هنوز به همان حالت ابتدائی در بعضی قبایل امروزی وجود دارد . در جوامع صنعتی مدرن این خودآگاه جمعی، امروز به صورت خودآگاه خانوادگی موجودیت خود را حفظ کرده است . در شهرهای جدید یاهر جامعه جدید فرد و خانواده معمولا دچار گسست اجتماعی می شوند بزرگترین آسیب در این ارتباط ضربه به خودآگاه جمعی است و میزان این آسیب رابطه مستقیم بانسبت سنتی بودن جامعه دارد که هر چه جامعه قبلی فرد یا خانواده سنتی تر باشند میزان آسیب بیشتر است . این مقاله سعی دارد ضمن معرفی مبادی بحث، شناسائی کاربردی آن را در حوزه شهر سازی با رویکردهای مورد اشاره فوق ارائه نماید .