شهرهای جدید از نگاه منشور ساکنان : رابطه میان اجتماعی بدون فضای باز و ویژگی های فیزیکی آن

سال انتشار: 1384
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 350

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICONT01_110

تاریخ نمایه سازی: 16 خرداد 1394

چکیده مقاله:

[توضیح: مقالات این کنفرانس فقط به صورت چکیده در مجموعه سیویلیکا نمایش شده است] پس از گذشت دو دهه از آغاز ساخت انبوه شهرهای جدید در ایران، به غیر از واحدهای مسکونی ساخت و سازهای زیادی در آنها انجام نگرفته است . اگر چه ایده شهرهای جدید احتمالا به لحاظ لزوم اسکان دادن سرریز جمعیتی شهرهای همجوار شکل گرفته است . اما اکنون هزاران نفر وجود دارند که نیازشان به یک ارتباط دائمی رو در رو با دیگر افراد باید به عنوان یک نیاز بنیادین انسانی در مکان های عمومی این شهرها مرتفع گردد. از طرف دیگر، فضاهای آزاد و باز فرح بخش و حیاتی می توانند یک نوع حس نزدیکی در یک چارچوب هویتی در طرفین ایجاد کنند . این حس، احساس غیر قابل انکاری است که پیوند میان افراد جامعه را ایجاد می کند و بنابراین پتانسیلی است در جهت بهبود کمیت اسکان و اشتغال در این فضا توسط خود افراد، نه بواسطه جبر دولتی . شادابی و سرزندگی یک مکان عمومی شهری غالبا در نتیجه قابلیت دسترسی و فعالیت های مرتبط با آن می باشد . با این وجود، برخی ویژگی های اساسی در شاخص های فیزیکی یک فضای شهری باید وجود داشته باشند تا توسط مردم به عنوان مکانی برای ملاقات، اجتماع دوستانه و یا بازار برگزیده شوند. بنابراین، طراحی می تواند به عنوان ابزاری جهت بهبود کیفیت های اجتماعی - مکانی در این گونه فضاها مورد استفاده قرار گیرد . و این فضاها رابه محدوده ای با نشاط در شهر تغییر شکل داده و در مورد فضاهای عمومی کلیدی تر به عنوان فضایی برای فعالیت های شهری و نمادی از روابط شهر و حکومت به شیوه دموکراتیک تلقی گردد.

نویسندگان

مهشید سهی زاده

دانشگاه نیوکاسل، NE ,IY Ru انگلستان