اصول و مبانی شهر اسلامی

[توضیح: مقالات این کنفرانس فقط به صورت چکیده در مجموعه سیویلیکا نمایش شده است] شهر ظرف مکانی و زمانی و به عبارتی جایگاه جامعه است و جامعه ی شهری مظروف ظرف شهر است . " در جریان تهاجم اجتناب ناپذیر الگوهای ساخت و ساز اروپایی که پس از جنگ جهانی اول و دوم رواج یافت .... بسیاری سنتی و غنی شالوده ی اصلی و غنی خود را از دست دادند ". با توجه به اینکه "ویژگی مدرنیسم بی اعتنایی به سنتها و حتی بریدن از آنهاست ... باید ترتیب فکری، ذوقی و طراحی ما بر پایه ای استوار شود که آنچه را طراحی می کنیم بدون آنکه ( کپی برداری) از گذشته باشد خصوصیات مثبت معماری قدیمی ما را در بر گیرد . " ما راه و شهر و خانه ی خود را چنان می سازیم که با فرهنگ و جهان بینی ماهماهنگ باشد . همه ی ادیان به نوعی از جهان بینی متکی می باشند . حکما جهان بینی و جهان شناسی را به سه دسته تقسیم می کنند که از سه منبع الهام می گیرد : جهان بینی فلسفی، دینی، علمی. این سه جهان بینی در طول هم قرار دارند نه در عرض هم و در غینحال در تعامل با هم هستند . علم موضوعش، موجود با تعین خاص خودش است، مثل علم صناعت، معماری ،شهرسازی .... هر کدام از این جهان بینی ها شامل یک مجموعه یا سیستم می باشد . شهر اسلامی نیز دارای یک سیستم است . هر سیستم از سیستم بالاتر، اصول موضوعه ای را می پذیرد، لذا در شهر اسلامی اصول موضوعه ای از دین و فلسفه اخذ می شود که آن را هدایت می کند . شهر اسلامی به عنوان یک سیستم دارای مبنا و عوامل و هدف می باشد. هدف شهر اسلامی، توسعه در جهت تعالی است و مبنا علت تحقق است، و عوامل آن شهر شامل : عوامل اجتماعی، عوامل ارتباطی و عوامل محیطی است . کاربری های اراضی در رابطه با نیازهای اجتماعی تعریف می شود بنابراین کاربری های به سه بخش کلی سیاسی، فرهنگی، اقتصادی قابل تقسیم می باشند . عوامل اجتماعی، ارتباطی، محیطی همواره در تعامل مستمر می باشند و نسبیت شهر اسلامی را تشکیل می دهند تا مدینه ی فاضله را تعالی بخشند.