رویکرد جغرافیایی به شهرهای جدید، ضرورت ها و چالش ها

[توضیح: مقالات این کنفرانس فقط به صورت چکیده در مجموعه سیویلیکا نمایش شده است] طرح ایجاد شهرهای جدید دارای سابقه ای نسبتا طولانی است . در قرن بیستم، انگلستان از جمله اولین کشورهایی بود که ایجاد شهرهای جدید را تحت بررسی و اجرا قرار داد . انگیزه ایجاد شهرهای جدید بیشتر به منظور ایجاد قطب های رشد سازماندهی فضایی، جذب سرریز های جمعیتی، کنترل رشد مادر شهر، انتقال مراکز سیاسی - اداری، عدم تخریب زمین های کشاورزی، توسعه نواحی عقب مانده، تجدید ساخت شهرهای تخریب شده، یکپارچه سازی روستا ها، ایجاد فضای مناسب برای اسکان کارگران بخش صنعت، تمرکز زدایی، جلوگیری از رشد پایتخت ها، هویت علمی و توزیع فضایی صنتعیت و جمعیت بکار گرفته شد . بر همین اساس این گونه شهرها در جوار مادر شهرهای بزرگ یا در فواصل قابل تردد (commuting traffic) شکل می گیرد. اندیشه ایجاد شهرهای جدید و اقماری در ایران، به عنوان راه حلی برای فایق آمدن بر مشکل مسکن بعد از پیروزی انقلاب اسلامی مطرح و در مسیر تکامل خویش حل مشکلات ناشی از تمرکز جمعیت را نیز هدف کلی خود قرار داد . پس از احداث شهرهای جدید بطور آگاهانه اجباری است . اما این امر زمانی با موفقت توام خواهد بود که در قالب سیاست های ملی و منطقه ای و با در نظر گرفتن رابطه اسکان و اشتغال انجام گیرد. ام این امر زمانی با موفقیت توام خواهد بود که در قالب سیاست های ملی و منطقه ای و با در نظر گرفتن رابطه اسکان و اشتغال انجام گیرد. امروزه جغرافیا یک علم کاربردی و به نفع بشریت در نظر گرفته می شود و هدف اصلی آن ارائه راه حل ها و چاره جویی مفید برای ابهتر ستفاده کردن منابعطبیعی و نیروها و مهارت های خلاقه انسان برای ایجاد یک وضعیت بهتر زندگی در شرایط حال و نگرش به آینده می باشد . یکی از موارد دارای اهمیت در این علم، ایجاد ارتباط بین پیدایش و و توسعه شهری با عواملی نظیر جمیعت و ویژگی های اجتماعی کشور، سیاست و اقتصاد سیاسی، محیط های جغرافیایی و شرایط طبیعی می باشد . در تحقیق فوق سعی خواهد گردید تا پیدایی شهرهای جدید با توجه به بستر جغرافیایی آنها و عوامل جغرافیایی آن و ضرورت بررسی عوامل جغرافیایی در جانمایی و مکانیابی شهرهای جدید مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

جغرافیا ، شهرهای جدید ، ضرورت ، مکانیابی