کمک های اولیه روانشناختی در بالایا

سوانح و فوریت های پزشکی اساس آزاردهنده و اغلب غیر منتظره اند. ناگهان همه چیز زیر و رو می شود، و در نتیجه روش های معمول مبارزه با مشکلات ممکن است کارساز نباشد. واکنش اغلب مردم در مقابل یک تهدید یا چالش محیطی استرس است. واکنش ها ممکن است با توجه به شدت سانحه متفاوت باشند. علاوه بر این ، عوامل پیش زمینه ای چون ویژگی های شخصیتی یا سابقه قبلی مشکلات روانی می تواند واکنش ها را حادتر ساخته و یادوره آنها را طولانی تر کند. شخصی که در معرض استرس حاد قرار دارد، ممکن است چهار مرحله واکنش استرس را پشت سر گذارد: - فاز بحرانی (Acute Phase) (به مدت چند دقیقه، چند ساعت یاچند روز) - فاز واکنش (Reaction pgase) (به مدت یک تا شش هفته) - فاز اصلاح (Repair phase) (یک تا شش ماه) - فاز بازیابی، سازماندهی مجدد (Reorientation phase) (شش ماه به بعد) انتقال یک فاز به فاز دیگر تدریجی بوده و به مدت شش فاز قبلی بستگی دارد. همچنین بروز این مراحل همیشگی و طبق یک روند مشخص نیست . این مراحل تنها الگویی است از واکنش های طبیعی که یک فرد عادی در مقابل وقابع غیر معمول نشان می دهد. کمک های اولیه روانشناختی در هر یک از این مراحل می تواند نقش بسزایی در کاهش آسیب روانی بازماندگان داشته باشد. شیوه برخورد امدادگران با آسیب دیدگان بیش فعال، هراسناک، بی تفاوت و میخکوب شده در فاز بحرانی، 4 گام بقا در فاز واکنش و اصلاح و اقدامات اساسی در فاز بازیابی ازجمله مواردی است که می باید هر امدادگر و کمک رسانی با آن آشنا باشد.