حامد صفاری - استادیار بخش عمران دانشگاه شهید باهنر کرمان
حسنعلی مسلمان یزدی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه

یکی از روشهای مقاوم سازی ساختمانها در مقابل بارهای جانبی استفاده از بادبندها می باشد. شکل متداول بادبندهای همگرا مشکلات زیادی در تامین فضای بازشوهای ساختمان به وجود می آورد. معماران برای تامین فضای کافی جهت بازشوها در ساختمان و بر طرف کردن مشکل موجود دست به ابداع نوع جدیدی از بادبندها زده اند که مشابه بادبندهای 7 یا 8 می باشد. با این تفاوت که به جهت تامین فضای بازشوها، دیگر اعضا آن مستقیم نیستند و از محلی که با شیبهای مختلف به هم متصل شده اند به محل اتصال تیر به ستون وصل می شوند. البته بسیاری از مهندسین به علت تصور دو بعدی از این نوع مهاربندی به خارج شدن محل اتصال ا ز صفحه قاب در هنگام زلزله توجهی نمی نمایند که این موجب صدمات جبران ناپذیر هنگام زلزله های شدید می گردد. با اجرای مناسب اتصال این سیستم مهاربندی یک مشکل اساسی، یعنی تعیین ضریب طول موثر اعضا سیستم مهاربندی باقی می ماند که مورد بی توجهی مهندسین بوده واجرای چنین سیستمی را فاقد توجیه کرده است. در این مقاله ابتدا با فرض عملکرد خرپایی این سیستم، نیروی محوری اعضا بصورت پارامتری تعیین وسپس با درنظرگرفتن سیستم به صورت قاب سه بعدی معادلات شیب - افت برای اعضا مورب نوشته شده است. سپس با استفاده از شرایط سازگاری و دورانهای انتهایی اعضا با استفاده از ماتریس انتقال بهم مرتبط و معادلات تعادل کلی نوشته شده است. از صفرکردن دترمینان ضرایب معادله مشخصه حاکم برکمانش سیستم بدست آمده و نمودارهایی جهت طراحی اعضا این سیستم ارائه شده است

بادبنددروازه ای، کمانش، ضریب طول موثر