فرید فیروزبخش - گروه آموزشی بهداشت و بیماریهای آبزیان دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
حسینعلی ابراهیم زاده موسوی - گروه آموزشی بهداشت و بیماریهای آبزیان دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
علیرضا خسروی - گروه آموزشی قارچ شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران

هدف: جداسازی و شناسایی قارچها از ضایعات آبشش کپورماهیان پرورشی استان مازندران. نمونه ها¨نمونه های آبشش از کپور معمولی (cyprinus carpio)، کپور نقره ای (Hypophthalmichthys molitrix) و کپور علفخوار (Ctenopharingodon idella). روش: ابتدا سطح آبشش توسط اب مقطر استریل شستشو داده شد. سپس قطعاتی از آبشش به روش استریل جدا و پس از نگهداری در لوله های استریل به آزمایشگاه منتقل شدند. پس از آن در م حیط های سابوروگلوکز آگاروکورن میل آگار کشت داده شدند. تجزیه و تحلیل آماری: آزمون مربع کار و آزمون تی. نتایج: در مجموع 39 گونه قارچ از ضایعات آبشش ماهیان جدا و شناسایی گردید. مهمترین قارچهای بیماریزای جدا شده شامل برانکیومایسس، ساپرولگنیاها، گونه های فوزاریوم، فوما و اگزوفیالا بودند. گونه های فوزاریوم (46/40 درصد) و ساپرولگنیا (25 دصد) بیشترین فراوانی را داشتند در حالی که اگزوفیالا (3/6 درصد) کمترین فراوانی را در بین قارچهای بیماریزای جداشده نشان دادند. نتیجه گیری: در این مطالعه قارچهای برانکیومایسس، فوما و اگزوفیالا برای اولین بار در ایران از ماهیان جدا شده است. چنیناستنباط می شود که قارچهای جداشده در این مطالعه نقش مهمی را در بیماریزائی ماهی داشته باشند. بنابراین برای بررسی این موضوع به مطالعات بیشتری در آینده نیاز است. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1384)، دوره 60، شماره 1، 19-15.

قارچها، کپورماهیان آبشش، برانکیومایسس