مطالعه لیشمانیوز احشایی در سگهای بعضی از مناطق ایران و اهمیت بهداشتی آن

در این بررسی که از سال 1375 تا 1379 انجام گردید. جمعاً از 613 قلاده سگ صاحبداز بعضی از مناطق اندمیک شهرستانهای مشکین شهر از استان اردبیل و دشتی از استان بوشهر خونگیری گردید و به روشهای سرولوژی آگلوتیناسیون مستقیم (DAT) و الیزا (ELISA) مورد آزمایش قرار گرفتند که به ترتیب 41 (6/7 درصد) و 63 (10/3 درصد) قلاده به روشهای سرولوژی مذکور مثبت تشخیص داده شدند. علی رغم آنکه میزان عفونت لیشمانیای احشایی در سگهای نر بیش از سگهای ماده بوده است ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نمی باشد (P<0.05). همچنین در این مطالعه 29 قلاده سگ ولگرد و صاحبدار که در د اخل و یا مجاورت خانه هایی به سر می بردند که در سه سال گذشته در آنجا موارد لیشمانیوز احشایی ا نسان تشخیص داده شده بود، مورد ک البد گشایی قرار گرفتند که 16 قلاده (55/2 درصد) از آن سگها به روشهای انگل شناسی و 22 قلاده (75/8 درصد) به روش آگلوتیناسیون م ستقیم مثبت تشخیص داده شدند. در مجموع 12 قلاده (41/1 درصد) از سگهایی که کالبد گشایی شدند دارای علایم بالینی بودند. شایعترین تظاهرات بالینی ضایعات جلدی و کمترین آنها فلج اندام خلفی بوده است. در نمونه طحال پنج قلاده سگ مبتلا به لیشمانیوز احشایی که در محیط های اختصاصی لیشمانیا کشت شده بودند، پروماستیگوت دیده شد که پس از تکثیر انبوه و انجام آزمایهای بیوشیمیایی (ایزوآنزیم) و مولکولی (RAPD-PCR)، عامل بیماری با هر دو روش Leishmania infantum تعیین گردید.

کلیدواژه ها:

لیشمانیوز احشایی ، سگ ، ایران