اثر برخی از آنتی بیوتیکها بر میزان بازدهی جوجه های گوشتی

در این مطالعه 9 گروه در نظر گرفته شد که یکی از انها به عنوان شاهد، هیچ آنتی بیوتیکی تا انتهای دوره دریافت نکرد و 8 گروه دیگر به آنتی بیوتیکهای سولفادیازین + تری متوپریم (سولتریم)، تایلوزین تارترات، سالینومایسین، لینکومایسین + اسپکتینومایسین (لینکوسپکتین)، انروفلوکساسین، کلرامفنیکل، کلر تتراسایکلین و فورازولیدن اختصاص یافت. برای هر گروه 68 قطعه جوجه یکروزه از نژاد رأس در نظر گرفته شد که در 4 پن 17 قطعه ای قرار گرفتند. برنامه واکسیناسیون برای همه گروهها یکسان بود. پس از مصرف واکسن لاسوتا در سنین 15 و 31 روزگی، 7 گروه درمانی در سنین 16 تا 20 و 32 تا 36 روزگی آنتی بیوتیکهای فوق را به مقدار توصیه شده در آب دریافت نمودند و در گروه سالینومایسین، از 16 روزگی تا 3 روز پیش از کشتار، این د ارو در دان مورد استفاده قرار گرفت. در سنین 15، 21، 31، 41 و همچنین یک روز قبل از پایان د وره (51 روزگی) وزن جوجه ها و دان مصرفی آنها اندازه گیری شد تا میزان وزن متوسط، دان مصرفی و ضرب تبدیل غذایی در گروه های مختلف مشخص شود. نتیجه محاسبات نشان داد که در انتهای دوره میزان بازدهی گروه های درمانی از شاهد بهتر بوده است که در این میان بهترین وزن متوسط (به میزان 8/6 درصد در م قایسه با گروه شاهد) به گروه لینکومایسین + اسپکتینومایسین و بهترین ضریب تبدیل غذایی کل (به میزان 7 درصد در مقایسه با گروه شاهد) به گروه سالینومایسین مربوط بوده است. بررسی آماری نتایج به دست آمده نشان د اد که بین گروه های مختلف از این نظر اختلاف معنی داری وجود ندارد (P<0/05). گروه لینکومایسین + اسپکتینومایسین و گروه شاهد به ترتیب پایینترین و بالاترین میزان تلفات را داشتند که اختلاف آماری بین آنها معنی دار بود (P<0/05).

کلیدواژه ها:

آنتی بیوتیک ، میانگین وزن ، میانگین رشد ، ضریب تبدیل غذایی ، غذای مصرفی