مطالعه اثرات آرامبخشی، قلبی، ریوی و ه مودینامیک ترکیب دتومیدین و دیازپام در گوسفند

سال انتشار: 1376
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 771

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JVR-52-2_002

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1394

چکیده مقاله:

دتومیدین هیدروکلراید داروی جدیدی است که اخیاً ساخته شده و وارد بازار گردیده است. این د ارو جزء داروهای ااکوئیست گیرنده های الفادوادرنرژیک بوده و دارای خاصیت تسکین می باشد. اثرات تسکینی، قلبی عروقی و همودینامیک این دارو در دام های مختلف م ورد بررسی قرار گرفته است. در مطالعه حاضر به بررسی اثرات توأم دو داروی د تومیدین و دیازپام پرداخته شده است. دتومیدین هیدروکلراید و دیازپام به ترتیب با دوزهای 6/26±91/8 میکروگرم و 0/2±0/74 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن به پنج رأس گوسفند با وزن بین 30 تا 60 کیلوگرم (میانگین 10/32±49/9 کیلوگرم) به صورت داخل وریدی و همزمان تزریق گردید. اثرات تسکینی و آرامبخشی، قلبی عروقی، تنفسی و تغییرات خ ونی این ترکیب دارویی شامل ضربان قلب، میانگین فشار خ ون، فشار سیستولیک، فشار دیاستولیک، فشار وردیدی مرکزی، تعداد تنفس، درجه حرارت، الکتروکاردیوگرام، گازهای خون، pH و بیکوبنات قبل از تزریق داروها و در زمان های 5، 10، 15، 30، 45 و 60 دقیه بعد از تزریق با استفاده از تکنیک های استاندارد مورد ارزیابی قرار گرفت. اندازه گیری میزان PCV، هموگلوبین، گلوکز، BUN، کراتینین، پروتئین تام، سدیم، پتاسیم، کلسیم نیز با استفاده از خون وریدی انجام شد. تزریق همزمان این دو دارو باعث ایجاد حالت آرامبخشی در تمام گوسفندان گردید به طوری که اثرات حاصل از مدت زمان تسکین مؤثر باعث کاهش موقتی اما معنی دار فشار خون و برادی کاردی و متعاقباً تاکیکاردی گردید. رفلکس های حلق و حنجره طوری کاهش یافته بود که امکان لوله گذاری داخل تایی را فراهم می کرد. تغییرات الکتروکاردیوگرام گذرا بوده و فشار نسبی اکسیژن گاز کربنیک شریانی ت غییرات معنی داری را نشان نداد. سایر پارامترهای خونی به جز بیکربنات تغییر م عنی داری نشان نداد. در مجموع یافته های حاصل از این بررسی ترکیب د و داروی فوق را به منظور ایجاد حالت تسکینی در گوسفند خوب توجیه نمود و اثرات جانبی این ترکیب دارویی نیز در حداقل قبولی بوده و هیچگونه خطری برای حیوان ایجاد نمی کند.

نویسندگان

اسدالله کریمان

گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران

داود شریفی

گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران

ایرج نوروزیان

گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران