بررسی ویژگی هاوانگیزه های متنوع گرایش به زندگی درمتروپلیتن تهران بزرگ، شهربی دفاع

اگرچه بشر از آغاز خلقت، آرمانشهر یا مدینه فاضله را در اذهان به عنوا ن آرمانشهری سرشار ازعدالت وآرامش در اندازه هایخیره کننده داشته است ،امانه تنها تحقق نیافته است بلکه شهرها وبویژه کلان شهرها درکنارهزاران معضل عرصه چالشبین سنت و وباورهای اصیل وبومی وگفتمانهای مدرنیته به طرحی شکست خورده تشبیه شده است. تهران ، روستایی باهویتو گمنام در بخش شمال شهر تاریخی ری امروز به کلانشهر و یا کشور شهری تبدیل شده است که پر از مسائل و مشکلاتعدیده است. تهران قدیم با دروازه های کهنه ، بافت قدیمی و فرسوده بصورت موزائیکی از بافتهای قدیمی شهری درکناربافت های نوساز وآسمانخراشها از سیر تحول و تکامل توسعه شهر، طی گذشت چند سال متوالی با فرسودگی شدید کالبدی وزوال ها بوجود آمد، و باعث گریز ساکنان اصیل بافتها به وجود آمد. از طرف دیگر، سرعت مدرنیسم، فرصت پی بردن بهارزشهای معماری گذشتگان را از بین برده و موجب یک سری تغییرات کالبدی شده است که در تداوم منطقی با گذشتهنیست. دراین پژوهش به مفهوم پس آیند وتحلیل اکولوژی اجتماعی،بافت موزائیکی وجدایی گزینی اکولوژیک درکلان شهرتهرانتوجه ویژه مبذول شده است. نتیجه حاصل اینکه کلان شهرتهران درعین گریبانگیری با خطرناکترین معضلات وبحرانهایهزارچهره کمترین امکانات را درمواجهه با بحرانها وحوادث وسوانح ناشته وشهری بی دفاع دربرابرطغیانهای اجتماعی،وهجوم سایبری والکتونیکی فرهنگ والگوی بیگانه که همه جوانب را هدف گرفته می باشد.شهری فاقدهویت ،بی قانون،بارشدی شتابزده وارگانیک دهرسمت وسویی که سوداگران ساخت وساز وزمینخواران اراده نمایند.

کلیدواژه ها:

معماری بی هویت ، رشدارگانیک شهری ، بافت موزائیکی ، گتوهای فقر ، جدایی گزینی اکولویک ، فاجعه درکمین تهران ، تهران کانون آلودگی ها ، شهربی دفاع