امین پردل - دانشجو، گروه فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود، شاهرود، ایران
صاحبعلی منافی - عضو هیئت علمی، گروه فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود، شاهرود، ایران

این پژوهش شامل 3 مرحله اصلی بود، در مرحله اول سعی شد زمان بهینه حذف تعیین شود، زمان تماس های مورد بررسی شامل زمانهای (5، 15، 30، 60 و 90 دقیقه) بودند مقدار جاذب مورد استفاده در این مرحله 0/7 گرم جاذب نانوذرات بود و فرآیند بدون استفاده از همزن انجام گرفت، و بهترین زمان تماس برای بدست آمدن حداکثر بازه حذف زمان تماس 90 دقیقه بود، بیشترین درصد حذف در این مرحله 22 درصد بود. در گام بعد تأثیر تغییر غلظت فلز سنگین محلول و همچنین تأثیر تغییر مقدار جاذب مورد استفاده برای حذف بطور همزمان بررسی شد، در این مرحله غلظت های فلز سنگین شامل غلظت های (10، 20، 30 و 40 میلی گرم در لیتر) بودند. همچنین مقدار جاذب نانوی مورد استفاده در مقادیر (0/1، 0/3، 0/5، 0/7 و 1 گرم در لیتر) بود، نتایج این مرحله نشان دادند که افزایش مقدار جاذب موجب افزایش حذف فلز می شود، همچنین باافزایش غلظت فلز سنگین درصد حذف فلز کاهش یافت در این مرحله بیشترین حذف در غلظت 10ppm و مقدار 1 گرم جاذب نانو در لیتر بود که معادل 33 درصد بود. در مرحله بعد از جاذب جلبکی به تنهایی استفاده شد، در این مرحله چهارمقدار متفاوت از جاذب زیستی یعنی مقادیر (1، 2، 3 و 4 گرم) در لیتر مورد استفاده قرار گرفت، بیشترین درصد حذف در این مرحله 72 درصد بود.

آب، اکسید آهن، جذب، جلبک، کبالت