فرشاد زاهدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
مهدی دهستانی - استادیار و عضو هیات علمی، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
سینا اسدالهی شاه بابلی - دانشجوی دکترای سازه، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

یکی از سیاست های مهم منطقه ای، ملی و بین المللی در زمینه ی انرژی، افزایش بازدهی مصرف بهینه ی آن در تمامی حوزه هامی باشد. پژوهشات انجام شده در این زمینه نشان می دهد که سهم صنعت ساختمان در مصرف انرژی و تولید ازگازهایگلخانه ای مانند دی اکسید کربن هر کدام به اندازه ی 40 % است که به همین علت کاهش مصرف انرژی در ساختمان ازاهمیت ویژهای برخوردار است. یکی از روشهای کاهش مصرف انرژی، روش ذخیره ی انرژی حرارتی (TES) با استفاده ازمواد تغییر فاز دهنده (PCM) می باشد که به علت نوظهور بودن این شیوه، مطالعات و پژوهشات گسنرده ای در مورد آن درحال انجام می باشد. این مواد با داشتن گرمای نهان ذوب بالا، توانایی بالایی در ذخیره و آزاد کردن مقادیر زیاد انرژی دارند.بدین صورت که با جذب گرما تغییرات فاز آنها از جامد به مایع روی می دهد و با تغییر فاز از مایع به جامد گرما آزاد می شودکه با این ویژگی، نوسانات دمای هوای داخل ساختمان به میزان قابل توجهی کاهش می یابد و به کاهش مصرف انرژی دربخش های مخنلف ساختمان به مقدار مطلوبی کمک می کند. با توجه به کارایی بالای این روش، در پژوهش حاضر به بررسی ساختار مواد تغییر فاز دهنده و چگونگی رفتار حرارتی شان، اثرشان بر جلوگیری از هدررفت و کاهش مصرف انرژی پرداخته شده است، همچنین نحوه ی ذخیره سازی انرژی در این نوع مواد و مواردی که در آنها استفاده از مواد تغییر فاز دهنده کارایی بیشتری دارد، مورد بحث قرار گرفته است.

مواد تغییر فاز دهنده (PCM) ، پوشش ساختمان، مصرف انرژی، ذخیرهی انرژی، انتقال گرما، گرمای نهان ذوب