تقی قاسمی خادمی - عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، ایران

همه ی گونه های زنبوران عسل جنس Apis بر روی بال جفت گیری می نمایند. زنبوران عسل نرجنس Apis جهت جفت گیری با ملکه، از تعداد زیادی کلنی در یک محل بنام محل تجمع زنبوران نر (DCA) گردآمده و با تشکیل یک ابر از زنبوران نر در انتظار زنبوران ملکه می مانند. گونه های مختلف زنبوران عسل و حتی زیرگونه های مختلف آن ها داری محل های مختلف تجمع زنوران نر می باشند. بطور مثال چنانچه چندین گونه ناحیه ی تجمعی در روی یک در خت تشکیل دهند، هر گونه مکان متفاوتی از آن درخت جهت تجمع انتخاب خواهد نمود. در زنبوران عسل آسیابی، نشان گری که زنبوران نر و بعد از آن ملکه را به DCA راهنمایی می نماید، معمولاً سایبان درخت برجسته می باشد. تعداد زنبوان نری که روزانه بین محدوده های یک DCA پرواز می نمایند از چند صد تا حدود 16000 برآورد گردیده است. میانگین مدت زمان پروازی زنبوران نر یک گونه از بیش از پنج برابر این میزان برای ملکه ها در گونه ی مربوطه تجاوز می نماید. این فرضیه منتی به این نتیجه گیری می شود که نسبت ملکه/نر دریک DCA پنج برابر بیش تر به سمت زنبوران نر منحرف شده است. شناخت ملکه در یک پرواز جفت گیری توسط گیرنده های بصری، فرومونی و حسی توسط زنبوران نر امکان پذیر می باشد. رقابت زنبوران نر جنس Apis بر روی سرعت پرواز تمرکز شده چون بر اساس مشاهدات ویدئویی تصادم زنبوران نر در پرواز جفت گیری نادر بوده و بدون استثناء منتهی به اخراج هر دو زنبور نر از ستاره ی دنباله دار زنبوران تعقیب کننده می شود. ملکه های جنس Apis تعداد زیادی از نرها از تعداد بسیار زیادی کلنی در یک DCA ملاقات می نمایند. به همین دلیل می توان گفت که در میان جانوران دنیا، DCA جنس Apis یکی از بهترین سیستم های پان میکتیک بشمار می رود.

نواحی تجمع زنبوران نر، DCA، پرواز جفت گیری، جنس Apis، سیستم پان میکتیک