عباس کوچنانی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران_ سازه دانشگاه سیستان و بلوچستان.
ناصر شابختی - استادیار گروه مهندسی عمران دانشگاه سیستان و بلوچستان

روش کنترل ارتعاشات مقوله جدیدی در روند بهسازی سازه ها و طراحی ساختمانهای مقاوم در برابر بارهای دینامیکی است. این تفکر باعث کنترل پاسخ سازه تحت بارهای دینامیکی شده و بدون اینکه نیاز به مقام سازی تک تک عناصر مقاوم سازهای باشد. با تعبیه وسایل و تجهیزات مناسبی در ساختمان باعث کاهش تغیر مکان و بهبود پاسخ دینامیکی سازه می شوند. یکی از روشهای کنترل ارتعاشات سازه ها تحت تأثیر بارهای لرزه ای، استفاده از وسایل اتلاف انریی یا میراگرها است. میراگرها بجای افزایش شکل پذیری عناصر سازه ای تکیه بر مستهلک نمودن انریی لرزه ای دارند. افزودن وسایل جاذب انریی به سازه یاجداسازی لرزه ای سازه معمولاً از راههای کنترل سازه شناخته می شود. روش های متفاوتی جهت کنترل لرزه ای سازه ها در برابر نیروهای دینامیکی زلزله وجود دارد که به سه دسته کلی کنترل فعال، غیر فعال و جداساز لرزه ای تقسیم بندی می شوند. از جمله روش های کنترل غیر فعال، استفاده از میراگر اصطکاکی دورانی است که به علت هزینه پایین و کارایی مناسب از جایگاه خوبیبرخوردار است. این دسته از میراگر ها در سازه های اسکلت فلزی مورد استفاده قرار می گیرند و به گونه ای است که در حین وقوع زلزله با انجام تغییر شکل های پلاستیک، مقدار قابل توجهی از انریی زلزله ورودی را جذب و مستهلک می نماید. از آنجا که تا کنون تحقیقی بر روی تاثیر میراگر اصطکاکی دورانی تحت رکوردهای حوزه دور و نزدیک صورت نگرفته است، در این تحقیق ازآنالیز دینامیکی غیر خطی نرم افزار SAP2000 به بررسی و مقایسه قاب های سه، پنج و هشت طبقه مجهز به میراگر تحت اثر رکورد های زلزله حوزه دور و نزدیک از گسل پرداخته می شود. نتایج به دست آمده نشان دهنده کاهش برش پایه، تغییر مکان و اتلاف انریی قابل توجه تحت آنالیز های انجام شده می باشد. در قاب سه طبقه تاثیر میراگر تحت زلزله های حوزه نزدیک بیشتر اززلزله های حوزه دور می باشد و در قاب پنج طبقه نتایج برای زلزله های دور و نزدیک تا حدودی به هم نزدیک شده اند و قاب هشت طبقه مجهز به میراگر تحت زلزله های حوزه دور عملکرد مناسب تری را نشان می دهد.

کنترل غیر فعال، میراگر اصطکاکی دورانی، زلزله های حوزه دور و نزدیک گسل