برنامه ریزی معماری و شهرسازی پایدار با تأثیرپذیری از بافت های اصیل ایرانی-اسلامی (نمونه موردی: میدان نقش جهان اصفهان)

بهره گیری از اصول و فنون نظری و عملی جهت توانمندکردن برنامه ریزی معماری و شهرسازی و همچنین کمک به متخصصان این رشته ها، در نهایت به دنبال یافتن مسائل منحصر به فرد و ارائه راهبردهایی جهت دست یابی به معیارهای یک شهر خوب می باشد. هدف مذکور باید بگونه ای باشد که تمامی نیازهای مادی و معنوی انسان را در کلیه جوامع انسانی و فرهنگ ها تأمین نماید. این مقاله ابتدا به تعریف برنامه ریزی معماری و شهرسازی و مباحث تخصصی مرتبط با آن می پردازد؛ در ادامه با نگاه به اصول موجود در بطن معماری و شهرسازی ایرانی-اسلامی و نقش سیستم های ارزشی در مسئله یابی، به حل پرسش های مربوط به طراحی فضاهای پایدار، که نمونه آن در بافت های اصیل شهری همچون میدان نقش جهان اصفهان دیده می شود، می پردازد. هدف این پژوهش در نهایت به کشف و بیان معیارهایی منجر می شود که کالبد معماری درون بافت شهری را به سوی یک حقیقت پایدار و یک مجموعه منسجم هدایت می کند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، معماری و شهرسازی ، ارزش ها ، پایداری