رضا شیرازی - کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی مدرس- دانشگاه فرهنگیان استان گلستان -
محمد کوثری - کارشناس مدیریت بازرگانی —مدیرآموزش وپرورش

در این مقاله ضمن نگاهی به تاریخچه تکنولوژی آموزشی وبکار گیری نگرش سیستمی به آن در محیط تعلیم وتربیت به بیانرابطه تکنولوژی آموزشی با مدیریت آموزشی در دودیدگاه طولی وعرضی پرداخته شده است.در دایره المعارف تعلیم وتربیت،ضمیمه منتشره سال 1989 ، تکنولوژی آموزشی ،رشته ای از دانش وحرفه معرفی می گردد که دارای سه جنبه یا سه بعد است :1)سخت افزاری 2)نرم افزاری 3) حل مساله ؛که در این بعد، تکنولوژی آموزشی مجموعه روشها وراهبردهایی است که با یکدید سیستمی ،به تجزیه وتحلیل برنامه های آموزشی پرداخته وپس از یافتن مشکلات وعلل آنها برای رفع موانع وحل معضلات،ارائه راه حل می نماید.. در اوایل قرن بیستم 5 مرحله تحول وتکامل در تکنولوژی آموزشی ایجاد گردید ؛ 1) ابزارو وسایل 2)مرحله وسایل آموزشی 3)مرحله نظام درسی 4)مرحله نظام آموزشی 5)مرحله نظام اجتماعی. با کمی دقت براین مراحل شایدبتوان رد پای مدیریت آموزشی را در مرحله چهارم به خوبی احساس نمود .پس هدف از این مقاله : یک نوع ارتباط بین تکنولوژیآموزشی و علم مدیریت آموزشی به ویژه برنامه ریزی استراتژیک می باشد. روش تحقیق بصورت کیفی توصیفی می باشد که -بصورت واکاوانه به دنبال ارائه مدلی جدید از این نوع ارتباط بین رشته ای می باشد. در انتها پس از ارائه مستندات تاریخی وعلمیبه این نکته اشاره دارد که یک تکنولوژیست آموزشی نیاز به برنامه ریزی قوی وکارآمدی دارد؛ پیامدهای این نوع برنامه ریزی درافزایش توان تکنولوژیست آموزشی بیان گردیده است: فرآیند برنامه ریزی و برنامه ها را تکنولوژیست آموزشی به طور منظم ومستمر بازنگری می کند و بهبود می دهد موضوعات را تکنولوژیست آموزشی به طور جامع و یکپارچه مورد بررسی قرار می دهدو درباره اهداف، اقدامات، نتایج و پیامدها واقع نگر است. تکنولوژیست آموزشی مسئولیت ها و زمانبندی فعالیت ها را به روشنی بیانمی کند و قابل اعتماد بودن نتایج را تضمین می کند. تکنولوژی آموزشی یک فعالیت مشارکتی است و فقط به گروهی به نامبرنامه ریزان محدود نمی شود. تکنولوژی آموزشی انعطاف پذیر و متناسب با ویژگی های سازمان طراحی می گردد.

تکنولوژی آموزشی، مدیریت آموزشی ، برنامه ریزی استراتژی